Web Zaman Damgası

Melek Olup Uçabilsem ....

Üşüyorum
Gecenin Soğuk ayazında
Adımlayamıyorum
Kanatlarım kırık
Uçamıyorum
Gireceğim bir kafesimde yok
Sen
Hangi sevdanın peşinde koşmaktasın
Kim bilir kiminlesin

Yaralı kanatla bülbül gibi ötemezken
Sana seslenişimi duyuramıyorum

Veda ederken evime
Kül kedisi gibi kaçıyorum geçmişimden
Bırakıyorum bom boş odalara izlerini
Zoraki sitemle, karışık gülümsüyorum
Bazen delirdiğimi düşünüyorum
Yitip giden aklıma
Zorluyorum sende ki beni bulmaya
Çırpınıyorum ama kalkamıyorum
Bir anlasa bir anlatabilsem ona
Kar tanecikleri üstünde bir ben
Buzlaşmış minik ayaklarım
Beyazı mezarım diye kazamıyor
Mevsimler şarkılar, kelimelerde, sus pus olmuş

Gülen
Yüzüme gelişini
Çaresizliğimde göremiyorum
İnsanlığın ölmüş hatta sen ölmüşsün
Adını zikretmeyi haram saydım dilime
Lanet ederken sana
Nefretimi sevgime ekerek
Yarım kalmış duyguları da siliyorum

Üşüyorum
Güneşi unuttum, geceyi unuttum
Sabahları göremiyorum
Kendimi çay gibi demliyorum
Sigaramı da katık yapıyorum
Yine de çok üşüyorum
Bir kalksam
Doğrulabilsem
Ahraz kulaklarım duyabilse
Ve
Ben
İyileşip
Melek olup uçabilsem
Göklere ....