Melek Olup Uçabilsem ....
Üşüyorum
Gecenin Soğuk ayazında Adımlayamıyorum Kanatlarım kırık Uçamıyorum Gireceğim bir kafesimde yok Sen Hangi sevdanın peşinde koşmaktasın Kim bilir kiminlesin Yaralı kanatla bülbül gibi ötemezken Sana seslenişimi duyuramıyorum Veda ederken evime Kül kedisi gibi kaçıyorum geçmişimden Bırakıyorum bom boş odalara izlerini Zoraki sitemle, karışık gülümsüyorum Bazen delirdiğimi düşünüyorum Yitip giden aklıma Zorluyorum sende ki beni bulmaya Çırpınıyorum ama kalkamıyorum Bir anlasa bir anlatabilsem ona Kar tanecikleri üstünde bir ben Buzlaşmış minik ayaklarım Beyazı mezarım diye kazamıyor Mevsimler şarkılar, kelimelerde, sus pus olmuş Gülen Yüzüme gelişini Çaresizliğimde göremiyorum İnsanlığın ölmüş hatta sen ölmüşsün Adını zikretmeyi haram saydım dilime Lanet ederken sana Nefretimi sevgime ekerek Yarım kalmış duyguları da siliyorum Üşüyorum Güneşi unuttum, geceyi unuttum Sabahları göremiyorum Kendimi çay gibi demliyorum Sigaramı da katık yapıyorum Yine de çok üşüyorum Bir kalksam Doğrulabilsem Ahraz kulaklarım duyabilse Ve Ben İyileşip Melek olup uçabilsem Göklere .... |
Nazik paylaşımınız için teşekkürler.
Melek olup uçabilirsin...
Şiirinizi beğeniyle okudum.
Kutlarım...
....................... Saygı ve selamlar...