Web Zaman Damgası

Nereye gittiler

[ italik ]


şimdi satıcılar geçiyor
genç seslerimizin büyüdüğü
çalı çiçeklerinin koktuğu yollar
inşaatlandı
asvalt döküldü


meyveler sarkan bahçelerden
beton binalar bakar
balkonlarını kapatmış
insanlar yaşar oralarda
kara çarşaflı kadınlar çıkar
şifreli kapılarından


küçük bahçelerinde dikenli çamlar
bir de bir kaç aşılı gül bakar
asık yüzüme ışımaya çalışır
ateş böceklerinin durduğu yerde
ve yolumuzu gözleyen sivrisineklerin
dansı bile özlenir olur


birden önümüze çıkan kirpiler azalır
ölüsü bulunur inşaat artıkları yanında
gömülür toprağına sarı ayvalar
kış armutları aranır
salıncak kurduğumuz cefakâr elma ağacı
içimde tahtını kurar
oturtur toprağında


ah neredesiniz ağaç ölüleri
hesap bile soramazsınız bizden
güzelim çördük armutları, hamdisüngerler
damağımızda yaşar da tadı
dur diyemeyiz bu kıyıma
gösterişli binalar mı
durdurur bizi


hâlâ uçar iki beyaz kelebek
önümde kalan son bahçe arsasında
bakımsız bir kaç ağacın önünde
kalan son çiçek kırıntıları arasında
eski güzellikleri aratır
beyaz kalmış kanatlar


nasıl yitti bakarım
sümüklü böcekli, kaplumbağalı yolum
sorarım
nereye gitti acaba
kesilen ceviz ağacımızdaki sincap?






23. 8. 2014 / Glenay