Web Zaman Damgası

Sabahlar

[ italik ]



gün doğarken yazarım şiirlerimi
kokusu duyulmadan fırından ekmeğin
gök ağaranda kar beyazı
çiğ düşerken güller üstüne
daha doğarken ümitler



pembe dallarında çiçekler açarken ağaçların
yola koyulmadan işçiler
kahvaltı etmeden memurlar
çaydanlıklar fokurdamadan
insana doymadan yollar



açılmadan evlerin perdeleri
camlar ışımadan güneşle
ağlama sesleri duyulmadan çocukların
daha okul yoluna çıkmadan
boylarından ağır çantaları sırtlanıp



öyle bir duyuştur ki ezandan sonra
kalemi kâğıdı alırım elime
mektup yazar gibi sevgilime
sevgiyle gezinirim beyaz sayfada
bir türkü söyler gibi



umut veren gözlerin girer dizelere
evimin dirliği düzeni, çocuklar derken
düşünürüm ülkemi
ince sızılar sarar her yanımı
ince güzel düşler, umutlu yarınlar



kapılma derim umutsuzluğa
güç alırım insan yanımdan, ellerimden
büyütürüm her gün daha fazla
daha çok açarım penceremde
her mevsim açan sardunyalardan




24. 1. 2014 / Nazik Gülünay