Web Zaman Damgası

BEN ÖĞRETMENİM

Başlarken yeni güne
Hep ilk günki gibidir adımlarım.
Çıkmadan sokağa
Dertlerimi asarım duvara.
Sonra
Gözyaşlarımı bantlarım sıkıca...
Öğrenmesin çocuklar öteki yanımı.
Hep dimdik ayakta görsünler
Taş gibi kale gibi sağlam bilsinler!

Ben bir sadekârım.
Hayatımı mesleğime adadım.
Mücevherlerim öğrenciler.
Tanımalıyım hepsini birer birer.
Sormalıyım açıkta kalanı.
Doyurmalıyım aç olanı.
Kirliyse eli yıkatmalıyım.
Kısasını öne oturtmalı
Kırmamalıyım uzun olanı.
Saçını okşamalı,
Kalbine dokunmalıyım.
Kalırsa diğer yanımdan,
Kendime de bırakmalıyım.

Ben bir sadekârım.
Sanatıma yüreğimi de katarım.
Mücevherlerimi yerleştirip yuvalarına
Takı yaparım gerdanıma.
'Bu adamları ben okuttum ' diyerek
Meydan okurum dünyaya...

Bitmez hiç içimdeki coşku,
Sanırsınız birinci sınıf çocuğu.
Mutluluk=İşimdir benim.
Kaptırmam baş rolü kimseye.
Hep çıkarım Gönül Sahnesine.
Kiminin şövalyesi, kiminin prensesi
Bazen anne, bazen babası olurum.
Ben iyi bir oyuncuyum!...

İlk dersimiz Hayat Bilgisi
Anlatıyorum tüm meslekleri.
Parmak kaldırıyor sınıfın sessizi;
"Büyüyünce öğretmen olacağım" diyor,
Utanarak çok sevdiğini söylüyor.
Akıp gidiyor sol yanım.
İşte şimdi gerçek starım.
Küçük dağları ben yaratıyorum,
Bu eşsiz sevgiyi
Bedelsiz alıyorum.
Yok yok!.. Diyorum kendi kendime.
Ayrıcalıktır öğretmen olmak!
Dünyanın en zor işidir bir gönülde taht kurmak!

Yazan:MEHPARE GÖKÇE