Web Zaman Damgası

VİRANEYE DÖNMÜŞSÜN

Bir zamanlar çiçektin, göğüslere takılan.
Yıldırımlar saçarak beyinlere çakılan.
Yanar dağlar misali parlayarak, sönmüşsün.
Senden uzak kalalı viraneye dönmüşsün.

İçimde fırtınalar kopardığın zamanlar,
Okları fırlatırdı, yayından kahramanlar.
Duydum ki gıyabımdan eğlenerek, gülmüşsün.
Ne yazık, sen de artık viraneye dönmüşsün.

Üzülme, bütün güller elbette ki solacak.
Alaylı bakan gözlerine toprak dolacak.
Ah! Çekip, dizlerine vurarak dövünmüşsün.
Belin bükülmüş, sen de viraneye dönmüşsün.

İnsanı huzursuz etse de bazı gerçekler,
Çorak topraklarda çok erken solar çiçekler.
Kötü günleri düşünmeden ömür sürmüşsün.
Rüya bitince sen de viraneye dönmüşsün.

Tükenmez sandığın ömür ne de çabuk geçti.
Akıp giden yıllar, ömrünü su gibi içti.
Beyazları atıp, karalara bürünmüşsün.
Ah! Benim gibi sen de viraneye dönmüşsün.

Sabri Koca

[ italik ][ italik ]