Web Zaman Damgası

Sığınak ve Çocuk

Ölüm ne güçlü sessin sen kulağımda
Gönlüm şu çocuk gibi şimdi
Öğütlere muhtaç bir çocuk şimdi:

Annesi ölmüştü çocuğun
Diğer kadınları elinin tersiyle itti çocuk
Tek annesini aradı

Anlıyordum
Güneş sönmüştü...
Ay susmuştu çocuk için...
Güneşi...
Tek sığınağı vardı çocuğun
Anne



Uyku akıyordu mavi mavi gözlerinden
Odadan odaya geçti çocuk
Karanlıktı odalar
Yetimdi odalar
Her odadan kaçtı yetim çocuk



Bakışlarımda hep şu çiçek mana şimdi:
Allah dilerse
Taş şefkate gelir...
Anne ölümlü
Taş ölümlü
Tek Allah Baki

Aklımda hep şu çiçek düşünce şimdi:
Her yas evinden nurdur fışkıran göğe...

Beynimin ormanlarında çakallar uluyor şimdi
Ömrümün çölünde rüzgar uğulduyor şimdi
Sessizliğim odadan odaya geçebilir bu çocuk gibi şimdi
Sessizliğe kilitlendim
Ölüm vardı her şeye...
Mavi bir düşünceye dalıyorum gusul niyetine şimdi
Taş şefkate gelir...diye haykırıyor gözlerim şimdi

Ömür iki kapılı karanlık han oldu şimdi
Çocuklar gibi ağlar gönlüm kalamaz sığınaksız bir an bile


Alnım çatlıyor şimdi
"Ölüm var her şeye" diyor yas evi
Savaşır ölümle, hayat dünyanın her yerinde...
Ömrün her mevsiminde çocuk gibi gönlüm...

Gözlerim çeşme olmuş şimdi
Bilinsin bu gerçek diyor yas evi
Anne ölümlü aydınlık
Ölümlü güneş...

Gördüm
Dünyanın bir yeri karanlık
Bir yeri aydınlıktı...

İnandım
Bu çılgın dünya yanar- döner
Her ışık söner...
Bir gün bu yas evi de bu çocuk gibi çaresiz kalacaktı.

Kaçtım fahişe dünyadan
Ölüden-diriden
Kendime mavi sığınak için
Ölümsüz aydınlık için