Web Zaman Damgası

Holz,haim'de Akşam üstleri,,,

[ italik ]

Holz,haim'da akşam üstleri,
son ışıklarınıda,teslim edince ufka.
Sevgi ve hüzünle çalkalanır içim.
Anılar,parçalanarak çarpar yüreğime.
Gözlerim,kederlerini çoktan derinliklerine kapatır...
Holz,haim'da akşam üstleri
............ hep yüreğimi kanatır...

Yüreğimde ki, acılarımın adını koyamıyorum.
Sevgisi sıska bir gurbetin içinde
... içimi titreten bu cennet
......bu masal ülkesi ve çiçekleri
.......umut vadetmiyor artık
Kül rengi bir kalabalık,
kendi geleceğinden korkar.
Sevdiklerinin hayalini..
Ruhunun derinliklerine yayılan
çaresizliklerle örtüyor,
Yüreklerini yakıp kavuran özlemlerini

......sevgileriyle büyürüyorlar...
Kendi derinliklerine doğru çelilip,
en kıymetli anılarını,umutların
.......sevinç be özlemlerini
sarıp sarmalıyorlar...
Sessiz ve huzurlu kalelerin de,
......korkularından arınıp,
........küçücük bir ümüdü bile,
.........sevgileriyle büyütüyorlar.


Sihirli bir su gibi,duygularının üzerine damlayıp
..........gözlerinden akıyorum...
Solan çiçeklerini,yeniden diriltebilirmiyim diyorum.
Fakat herşeyden önemlisi,
Korkunun kıpırtısız sessizliği hakim heryerde.


Ümitlerini,uzaklara sürgün gönderen sessizlik bu.
Öfkeye dönüşen üzüntülleriyle,
ellerini ateşe sokmak gibi burada yaşamak.


Hep yıldızsızdır geceler,
sisli ve soğuk ürkütücülüğüyle
pencerenin arkasında
.......özlemin ve sevginin yarısıra
Ne vahşetler,ne yalanlar ne oyunlar vardır...


Yaşanılan her yangının bedelini,
hasrete düşmüş gönüller ödüyor.
Tedirginlikleri,kuşkuları,acıları,öfkeleri ve çaresizlikleri,
şu insan kalabalığında,namluya sürülmüş mermi gibi
hayatları insanın içini acıtıyor...
Yaşamlarında,kendilerine ayırdıkları yer,
___gittikçe azalıyor.
_____Bilmem kaçıncı vatandaşı oluyorlar,
_______kıymetlerini bilmeyen bu ülkede.
____Başları öne eğik,utanç içinde işsiz dolaşan,
______onurları çiçek açmış yiğitlerin sessiz çığlıkları,
_________kaybolup gidiyor,sevgisi hoyrat bu yaban ellerde...


Ya yeni fidanlar..!
O çiçekler meyvaya döndüklerinde ne olacak..?
Sevdiklerimizde savrulup gidecek mi,
Ya özlemlere sarmalanan anılar.

Volkan gibi,yeni patlayan hayatlarda,
el değmemiş umutlar yeşeriyor.
Ben o minicik yüreklere bakıyorum,
cebimde ki,bütün sermayeyi dağıtıp
yüzlerinde ki endişeleri,sevinçlere dönüştürsem diyorum.


Bir yanım suskun ve şaşkın,
bir yanım hayalkırıklıkları,
bir yanım hep yanlarında olmak,
bir yanımsa kederli,sessizce yanıyor...


Yüreğim haykırıyor herşeye rağmen,
Yaşamaktan ve umutlarından vazgeçme.
Umuda açılan her kapı sizi bekliyor
Koşar adım ilerleyin ve ,
ulaşın en tepelere diyorum...


15.11.2004
ALMANYA / Düsseldorf / Holz-haim