Web Zaman Damgası

SİYAH BEYAZ İNTİKAM.....

Siyah beyaz bir ölüm gibiydi
Resimdeki zaman canavarının küflü pozu !
Yüzlerimize sıvamıştı özenle,
Kanserli yapısını zaman mefhumu.
Kan kusan ve kusturan şivesiyle,
Tehdit savuruyordu olanca hiddetiyle
Zaman mazinin ikliminden günümüze…

Bir elma bahçesinde çektirmişiz resmi
Bulunduğumuz köy,
Toros’ların tam kalbi
Ben, annem, kız kardeşim
Ve babamla ablam bir de
Sonra ki yıllar bu iki atamız bizleri
Yaşamın dikenli kucağına emanet ederek
Göçüp gitmişlerdi...


El de üç evlat varken
Heyecanlandırmıştı bizleri
Dördüncü evlat müjdesi !
Tamamlanmıştı o resmin arkasından
Ailenin dördüncü bir can eksiği…

Siyah beyaz yıllarımızın artı kazancı
Yeni kardeşti olmuştu bizlere açıkçası
Giderayak daha da çoğalmış sayılırdı
Zaman cinayetinin görgü tanıkları !…

Anlaşılan mevsim hasat zamanı
Ye diyor gibiydiler bizlere sanki,
Yıkılırken üstümüzdeki dalların kızıl elmaları.
Poz vermiştik bir ağacın altında
Fotoğrafçı amcaya
Yan dönmüş bakıyordum kameraya
Ben altıncı yaşın o ürkek pozlarıyla…

Suratım asık
Duruşum sıkıntılı
Beden dilim sanki buruk acılı
Mahzun görüntümün altın da kim bilir,
Ne tür cefalar kundaklıydı ?...

Ta o zamanlar tanışıp kendime
Arkadaş edinecektim
İleri ki yıllarda belki de,
Türlü dertleri acemi yüreğime…

Annem arkam da,
Dağ kadar bir sevgi yumağı !
Sessizliğe gömülmüş yüzlerimizin gülen hatları
Bir şeyler dalgalandırmış olmalıydı
Süt liman yüzlerimizin açıklarını !…

Ne sürüklemişti bizleri böylesi bir poza
Muhteşem anımızın yegane belgesin de ?
Tıkış tıkışmış galiba,
Puslu yıllarımızın dert bohçası o yıllarda
Çözülmüyordu paslı görüntümüzün sırrı
Neyin sıkmayı başardığını
En sevgi dolu olması gereken çağlar da
Bu bir avuç insanın canını !...

Köyden inmiş büyük kente
Saflık canına kast etmeden önce
Babamı yakıştırmış annem neyse ki kendine
Erken yaşta çeyiz sandığının içini
Doldurmuştu ruh emeğiyle
Hasret, keder, umut ve sevgi adlı
Göz nuru, el emeği çeyiz işlemeleriyle…

Balıklama girmiştim sisli resmin içine
Gördüm ki babamın doğallığı bir harika !
Tıpkı düşündüğüm gibi
Acemice poz verecek değildi ya ?
Tıpkı bizler gibi elbette
O üç çocuktan sonra…

Şık giyinirmiş babam sağlığında
Muntazam tararmış saçlarını da
Hele ayak ayak üstüne atışıyla
Hemen haykırıyordu farklılığını;
Neden söylemeyeyim ben hakikat olanı
Doğrusu babam bu resimde ki canların
En fiyakalısıydı !…

Ablam zaman mefhumunun
Masum yürekli kurbanı !
Saçları beline değin yetişmiş
Bir elin de elma dalı
Diğer elinde
Baba sıcaklığı !
O zarif pozuyla ablam,
Sanki bir peri masalından fırlamıştı !...

Küçük kız kardeşim tam orta da
Anneyle baba sevgisi arasına sıkışmış
Unutmuşuz gibi duruyordu kendisini ezik ezik
En güvenli yerdeydi o halbu ki
Hem yaşı gereği sevgisi bizden daha tazecik !
Hem de dört sevgi arasında üstelik…

Ayrı ayrı kentleri kendilerine vatan edinmiş
Artıık hasret emekçisi kardeşleriz bizler şimdi
Birbirimizi sık sık görmemiz şans eseri
Kader hepimize çünkü,
Kendi arzu ettiği rolü zorla seçtirmişti…

Ortak yanımız o solgun resim de
Hiç birimizin yüzlerinin gülmemesiydi yani
Usumu ne kadar çok eşelediysem de şimdi
Hatırlayamıyorum bugün kaderin bir ihanetini
Zaman acı imal eden o çatallı diliyle,
Bu şekil ifade ediyordu kendini bizlere
Biz kurbanlarının ruhunu tahrip ede ede !...

Anlaşılıyordu salyalı kükreyişinden resme baktıkça
Zamanın vurdum duymaz zalimliği açıkça
İtiraflar yağdırıyordu lakin bizlere
Ta dünlerden bugünlere
Şimdilik iki sevgili atamız eksikti bu resim de
Kim bilir ne zaman ve ne kadar eksilecektik daha,
Zaman mefhumunun o kanlı ellerine !?…..


OCAK/2013