Web Zaman Damgası

SİYAH BEYAZ İNTİKAM.....

Siyah beyaz bir ölüm gibiydi
Resimdeki zaman canavarının küflü pozu !
Yüzlerimize sıvamıştı özenle,
Kanserli yapısını zaman mefhumu.
Kan kusan ve kusturan şivesiyle,
Tehdit savuruyordu olanca hiddetiyle
Mazi ikliminden günümüze !…

Bir elma bahçesinde çektirmişiz resmi,
Bulunduğumuz köy,
Toros’ların tam kalbi !
Ben, annem, kız kardeşim,
Babamla ablam bir de.
Sonra ki yıllar bu iki atamız bizleri,
Yaşamın dikenli kucağına emanet edip
Göçüp gitmişlerdi !…

El de üç varken
Heyecanlandırmıştı dört müjdesi !
Tamamlanmıştı o resmin arkasından,
Ailenin son bir can eksiği…

Siyah beyaz yıllarımızın kazancı
Yeni kardeşti açıkçası
Giderayak çoğalmış sayılırdı
Zaman cinayetinin görgü tanıkları !…

Anlaşılan mevsim hasat ortamı
Ye, diyor gibiydiler bizlere sanki,
Yıkılan dalların kızıl elmaları.
Poz vermiştik bir ağacın altında
Fotoğrafçı amcaya
Yan dönmüş bakıyordum kameraya
Altıncı yaşın ürkek nazarlarıyla…

Suratım asık,
Duruşum sıkıntılı,
Beden dilim buruk acılı,
Mahzun görüntümün altın da kim bilir,
Daha ne tür cefalar kundaklıydı ?...

Ta o zamanlar tanışıp kendime
Arkadaş edinecektim belki de,
Türlü dertleri acemi yüreğime…

Annem arkam da,
Dağ kadar bir sevgi yumağı !
Sessizliğe gömülmüş yüzlerimizin gülen hatları;
Bir şeyler dalgalandırmış olmalıydı,
Süt limanken ruhlarımızın açıklarını !…

Ne sürüklemişti bizleri böylesi bir poza,
Muhteşem anımızın tek belgesin de ?
Tıkış tıkışmış galiba,
Puslu yıllarımızın dert bohçası o yıllarda
Çözememiştim,paslı görüntümüzün sırrını
Neyin sıkmayı başardığını,
En sevgi dolu çağların da,
Bu bir avuç insanın canını !...

Köyden inmiş büyük kente
Saflık canına kastetmeden önce,
Babamı yakıştırmış annem neyse ki kendine
Erken yaşta çeyiz sandığının içini
Doldurmuş ruh emeğiyle
Hasret, keder, umut ve sevgi adlı,
Göz nuru, el emeği işlemeleriyle…

Balıklama girmiştim sisli resmin içine
Gördüm ki babamın doğallığı bir harika !
Tıpkı düşündüğüm şekil de,
Poz verecek değildi ya !.
Bizler gibi elbette,
Üç çocuktan sonra…

Şık giyinirmiş babam sağlığında
Muntazam tararmış saçlarını,
Hele ayak ayaküstüne atışıyla,
Hemen haykırıyordu farklılığını
Ne yalan söyleyeyim hani,
Babam bu resimde ki canların en fiyakalısıydı…

Ablam zaman mefhumunun,
Masum yürekli kurbanı !
Saçları beline değin yetişmiş
Bir elin de elma dalı
Diğer elinde,
Baba sıcaklığı !
O zarif pozuyla ablam,
Sanki bir peri masalından fırlamıştı !...

Kız kardeşim orta da
Anneyle baba sevgisi arasına sıkışmış
Unutmuşuz gibi duruyordu kendisini ezik ezik
En güvenli yerdeydi o halbu ki
Hem yaşının sevgisi bizden tazecik !
Hem de dört sevgi arasında üstelik…

Ayrı ayrı kentleri vatan edinmiş,
Hasret emekçisi kardeşleriz şimdi
Birbirimizi sık görmemiz şans eseri
Kader hepimize çünkü,
Kendi arzu ettiği rolü seçtirmişti…

Ortak yanımız o solgun resim de
Hiç birimizin yüzünün gülmemesi
Usumu ne kadar çok eşelediysem de şimdi
Hatırlayamıyorum bir tesadüfün ihanetini.
Zaman acı imal eden çatallı diliyle,
Böyle ifade ediyordu kendini bizlere,
Biz kurbanlarının ruhunu tahrip ede ede !...

Anlaşılıyordu salyalı kükreyişinden resme baktıkça,
Zamanın zalimliği açıkça !
İtiraflar yağdırıyordu dünlerden bugünlere
Yüzlerimizin gülmemesi nedeniyle,
Gücünü resmeden bir fırsat düşmüştü öylece
Zaman mefhumunun o kanlı ellerine !?…..


OCAK/2013