Web Zaman Damgası

Üşüyorum ha!..

../

Sabah sabah gözlerini bir balıkçı köyünde açmak vardı şimdi
Uzaktan bir balıkçı motorunun sesi gelmeliydi
Kulakları tırmalayan canhıraş sessizliğin içinde
Yine ışıkları yanmış olmalıydı balıkçı kahvelerinin birer ikişer
Bir terennüm kokusu yayılmalıydı havaya inceden inceye
O terennüm ki genzimi yakmalıydı sabahtan geceye, doğumdan ölüme
Bir ürperti yayılmalıydı ensemden sırtıma doğru
Sen olmalıydı tüm evren ve sen evren olmalıydın o an

Öyle bir hayale sardıki yalnızlığım beni şu anda,
Üşüyorum, hem de ölümüne ha!..

Ve sen ey sevgili sen en çok sevilen
Nihavent makamında bir güfte olmalıydın aslında dilimde şimdi
Her nakaratta seni tekrarlamalıydım bıkmadan, usanmadan
Ama gerçek öyle mi ki? Tüm gerçekler aslında birer yalan
Her birimiz bilsekte sonunu bu hikayenin
Saklandık, sakladık birbirimizden
Yalanlara sığdırdık gerçeğe benzeyen her şeyi zamanla
Biz ayrı okyanuslara demir alan tek mürettebatlı iki gemi idik seninle
Ne ayrıldık, ne de birleşebildik bir limanda
Umudun bittiği son raddede tükenirmiş insanda

İşte bak ben yine yalnızlığıma sarılıyorum amma
Üşüyorum, hem de ölümüne ha!..


Heidenheim, 29. Temmuz 2012