Web Zaman Damgası

Sus Durağı

[ italik ]
Sus durağında
Şiir kırıklarıyla
K'anadım seni


Hatırasızlıkla
Mühürlenmiş dudaktan
Şiir olup
Boşluğa aktı
Can
Canımın içindeki
Ansızlığım
Benim silemediğim
Senin hiç bilemediğin
H'içim kanım


Kirpiklerime onca ağırlığıyla çöktü
Aklımda
İsimsiz
Cisimsiz
Çağla yeşili hayaller


Düşsüz mağrur bakışlarıma
Ve
Sonsuz sonralarca
Gece fısıldadı
.
.
.
Susu
Uyuyu


İçindeki yar diye coşan
Bana yabancı
Bana yalancı
Beni anımsatan
Bana benzemeyen
El'alemlerini
Uyutu

Biraz acı
Biraz kahve telvesi
Biraz kesif bir boşlukta burkulup
Yenilirdim
Yalnız
Büzgülü uykulara



Kıvılcımı tutuşmadan sönmüş yüreğim
Olmazına
Koşamamaktan yorgundu
Birde
Erip koklayamacağı
Arasında
Uzun uzun göz süzemeyeceği
Bulutlarda ekili çiçekleri vardı


Sen rengiyle boyalı ruhumun
Dur olup bağlıydı sensizlik
Ötesinde
Berisinde

Güz boylarında
Bihaber sevmekden
Özrüm sanaydı
Affet
Kırılmalarım kendime


İçime b'akıttığım gözlerimin
Dilime dökemediği
Tuz kokan kesikliğinde
Ölüme y'aralıydı benizim

Ve
Sadece
Sessizce
Kimsesizce
Senden bihaberce
Sana



Avuçlarına değmiş toprakla örtünmeden
Dilemim
Buz kesip ölüyordu

Bir sus dur'ağında
Şiir boylarında


Sen hiç görmeden
.
.
.
Bilmeden