Web Zaman Damgası

çay rengi

Güz Renkli Adam
Bu sabah neşesi var, kırlarda kelebeğin.
Bir dinmeyen rüzgarla kollarında feleğin.
Onun kanat çırpışı hatırlatır dostumu,
Bir “Ahmet Rasim” adı gece böler uykumu.
Ömrün günleri gibi düşer gözümden yaşlar,
Böyle üşütmezdi hiç, bir kış gibi sonbahar.
Hatıradan kalanlar dilime gelir bir bir,
Ne çok hüzün verirdi okuduğun her şiir.
Gönül gülistanında hiç solmaz mı çiçeğin?
Yaylı tambur sesinden inlemez mi yüreğin?
Senin gönlün farksızdı ey dostum, yıldızlardan!
Kupkuru dünyamıza düştün başka diyardan
Sevdik seni inan ki güz renkli gülen adam.
Fakat kaç şarkı seçtim, hepsi de çıktı” hüzzam”.
Artık sustu şarkılar, ses vermiyor dudaklar;
Hangi besteyi duysam senden hatıra saklar.
Yine oldu olanlar, güneş battı sessizce,
Hüzün dolu gökleri sardı siyah bir gece.
Güz meltemi beklerken tutuldun fırtınaya,
Tenin gibi yapraklarla veda ettin dünyaya.
Senden geriye yalnız bir ömürlük sır kaldı,
İnleyen nağmelerden kırık bir tambur kaldı.
Ünver PAZARLI