Web Zaman Damgası

KARA ZURNA (46)

[ italik ]"Yaşlanan,
yaşlandıkça olgunlaştığını sanan,
kendine yeten ve biten,
bittikçe çekip-giden,
bence
sadece naif düşünce!"[ /italik ]
Dersem sana,
kızarmısın bana?

[ italik ]"Ben hâlâ ayağında
baldır-paçaları boğum
kısa boy tulum
-içi bebe bezi bağlı lastikli pantolon-
taşıyorum,
70'ini aşkın bu yaşımda
ağzım ana sütü-mama, altım ka-ka kokuyorum.
Gel sarıl bana!"[ /italik ]
Desem sana,
alırmısın beni sevgi dolu kollarına?

Ben dünkü
aynı çocuğum yine,
konuşabiliyorum çünkü
minik parmaklarımla sadece;
[ italik ]"Gel beri, sev beni.[ /italik ]
Diye-diye
yumru ellerimi oynatarak
bekliyorum gelmeni hâlâ;
[ italik ]"Pembe gözlüklerini çıkart, at!
Bugün bana-yarın sana."[ /italik ]
Dersem,
anlarmısın dediğimi sen?

Gırtlakta guruldayıp,
dudakta bırıltı olup-biten,
bir bebe sesi,
mama önlüğümü kirleten
günlük yemek listesi,
pati ayaklarımla yalpalaya-seke sıralıyorum,
ya diz üstü yada karın üstünde
yerde sürte-çeke çabalıyorum,
döne- yuvarlana, ağlaya-çırpına
iki kulplu hacı-yatmaz plastik şişemi
almaya çalışıyorum;
[ italik ]"Uzat ellerini..."[ /italik ]
Desem sana,
yardım edermisin bana?

Önden pedallı cüce pisikletim 3 teker,
boğum-boğum-şişik minik parmacıklarım tutmuş
emzik yada bon-bon şeker,
akan burnum musluk olmuş,
kan kırmızı elma yanaklarımda
sebebi belirsiz göz yaşlarım kurumuş
bir meyva gibi,
olgunlaşıp-çürümek istemiyorum dalında...
Çünki çökmedi gövdem, sökülmedi kökü, ölmedi ağacım!
Hayvan gibi,
yozlaşarak uygar kıvamına gelmek de değil amacım!
Yitmiş bir kişi gibi;
[ italik ]"Yaşıyorum, öyleyse bu kadarım!"[ /italik ]
Da demiyorum.
Ama bu son İlkbahar'ımda
çocukça sözlerimle,
çığlık-ciyak, devine-devine
kıvançla söylüyorum şu sözleri;
[ italik ]" Yaşayalım insan gibi,
paylaşalım gururla
karşılıksız sevgiyi!"[ /italik ]
Desem sana,
anlayabilecekmisin beni?