Web Zaman Damgası

KAPILDIM HAVF-İ FİRÂKA

Yazılsaydı aşk ta’rîfi, tutuşurdu kağıt-kalem…
Söndüremezdi nârını bunca deryâ, bunca âlem…
Yanar giderdi hem Mecnûn, hem Kerem, hem nice âdem…
Duy beni, ey ben-i âdem! On sekiz bine kanndır o.

Kevn-i kâinâttan evvel nihân idi ol hazîne
Nihân, ayân olmak içün kıldı ol nûru âine
Aşktan cezve nice cezbe tuttu nûrundan âleme
İlk cezbe, geldi Kalem’e; on sekiz bine nakştır o.

Yazdı önce, cennetteki kâse misâli o “Be” yi,
Onsekizbin çeşit lezzet şerbet dolu o kâseyi;
Çeşidini nükteyleyip, damlattı altına nükteyi,
Yazdı böyle besmeleyi; onsekizbine baştır o.

Üçlü minâre misâli yazdı “Sin”i ba’desinde
Yâ sîîîn…! dercesine hayrân oldu o, arafesinde
Seyrân oldu ol ışkına, görünce şerefesinde
Bayılma derecesinde onsekizbine aşktır o.

O dem geldi sıra “Mim”e; yazarken o, ne hayretti…!...
Çünki yaratana habîb olmaya o, alâmetti;
Bayılmıştı o dem kalem; ona o ne muhabbetti…!...
Çün o nûr-i Muhammed’ti(s.a.v.), onsekizbine şavktır o.

Yazdı kalem lâfz-ı celâl ki, Kalem’e hûş te’lîftir
Edeb ile yazdı Kalem, yazdığı güzel Elîftir
Zaten Kalem’in işi ki, yazmak ile mükelleftir
Yazdıran Hakk müelliftir; onsekizbine Rabb’tır o.

Nice evre ile cevre, sardı iç içe âleme…
Dünya pâre, gâh-i çâre, sunuldu ben-i âdeme
Kün ile Arş, tümüyle ra’ş oldu aşk-û muhabbete;
Suhbetgâhtır Muhammed’e; onsekizbine manndır o. (s.a.v)

Arş-ı a’lâ cevr-i a’lâ onsekizbin ihtivâya
Hem, en emîn bir hemzemîn gâhtır seyr-i sâirâta
Müştâk oldu tüm melekût, seyrân içün Mustafâ’ya
Geçti tebdîl-i erkâna; onsekizbine hanndır o.

Arş-ı a’lâ’yı ol Mevlâ, süsleyip kıldı istivâ
Nice zînet ile a’lâ, geçecek diye Mustafâ;
Süse süs kattı Arş-ı a’lâ, ayak tozu ile a’lâ!...
Sahibiyse daha a’lâ, onsekizbine ğanndır o.

Kâlb Arş-ı a’lâ’dan a’lâ gâh-ı muhabbet müstevâ
Sûs-i muhabbettir a’lâ, şâh-ı Muhammed Mustafâ
Sûs-i Muhammed Mustafa tüm kâinâta muhtevâ
Muhabbeti zevk-û sefâ; onsekizbine banndır o.

Aceb buldu mu bir beşer, o toz değerince değer?!...
Ondan zerre olsa eğer, o beşer nelere değer…
O toz başka… ziynet Arş’a, ışkı burdan Arş’a değer;
Koptuğu yer nûrmuş meğer; onsekizbine anndır o.

ALİ’den Arş’a süs olmaz; o toz nerde, Ali nerde?!...
Çün yok nesneden süs olmaz; varlık nerde, yokluk nerde?!...
Varlıkla yokluk bir olmaz; varlık Hakk ile birlikte…
Ki, yok olmaktır indinde; onsekizbine hâldir o.