Web Zaman Damgası

ESARET...

Koyu hükümlerin gölgesinde mazhar olmaksa aşka
Yana yakıla sevmenin meali her anda saklıysa
Yitmeden, yetmeden, yutmadan ölümlü mısraları
Pekişen rehavetin kancasına
Asılı kaldığım rahmetin de dokusunda
Dokunaklı bir şiir olmanın meali işte
Özümsediğim hikmeti hece hece yudumladığım…

Aşkın, kasveti dağıttığı bir mevsimde
Ölümüne sevdiğim her nasılsa
Kazan dolusu acının yaktığı yüreğin
İlla ki bocaladığı bunca mucizeyi sunan
Tanrıya şükrüm
Perde arkasında ömrün kayıp giden de dünün
Yüzü suyu hürmetine şerh düştüğüm
Bunca zavallı güdünün esaretinde.

Örtüşen mevsimin en yakın tanığı
İçime düşen tohumda
Açılmayı bekleyen bir gonca gül’ün de habercisi
Doğamda saklı bekası gelecek günün
Sarmalında kaç heceyse
Deli fişek yüreğin batılı bir ayraç
Dönendiğim minvalde
Sözüm ona aşka ırak mutluluk
Devşiren sarkacın her saniyesi
Sadece bir ibare.

Belki de müfreze teninde bilinmezin
Sonlanmasını asla istediğim rüyanın saklı tınısı
Nasıl ki düşmez dilimden sözcük yanlısı bir zafiyet
İçimi açtığım güfte güfte
Solmaya ramak kala günün tüten dumanı
Tıpkı fırından yeni çıkan ekmeğin
Yürek burkan kokusu saklı bir vecize işte.

Varlıkla yokluğun savaşı
Aslında hiç olmanın rüyası saklı benlikte
Tıpkı zerremin ait olduğu İlahi Gücün kudretine
Tanık bir sefil fani güdümlü aşkın gürbüz sesi
Kanatan yüreği hece hece.

Meftunu olmakla mecazi aşkın tek tanığı
Gelip de gitmelerin vebali sorulmalı belki de
Şiir dilinde kaybolan nüansın bir mahlas tedirginliğinde
Gerçekle hayalin kavgası şuursuz bir savaşın da
Son demleri içilen hayat iksirin hala tokalaşmadığı
Bir keramet içimde salkım salkım hüzün.

Yüzüme vururken mahzun rüzgâr
Sormalı mı neyin derdi olmalı
Pekişen duyguların balçığında bata çıka yüzen
Bir esintinin mimarı adeta
Tensiye ettiğim o kayıp ferman
Sadece Huda’nın nezdinde
Açmadan solan bir gülün son dileği belki de:
Kanamasın diye yüreğindeki haylaz mevsim
Aslında küçük bir çocuğun serzenişi
Yana yakıla izah ettiği bunca düşün de meali
Sadece bir kum tanesi koca okyanusun dibinde.