Web Zaman Damgası

hatıra...2

[ italik ][ikiyanayasla]

68 de henüz doğmuştuk
78 de ise bildiğin çocuktuk
88 kuşağıyız paramparça olmuştuk

öyle çok yaramazdık ki
okkalı fırça yerken babamdan
eşkıya derdi severken kızmadan
daha koçeroyu okumamıştık ozandan


"koçero bir dağ çekirgesinin gecede irkilmesidir
bir belirsiz karanlıktan
bir belirsiz karanlığa
irkilip uçmasıdır
bir dağ çekirgesinin..."

ne güzel de söyledi ya
Selda ile Ahmet Kaya
işçi babam vardiyaya
gece giderken yaya

babam ekmek derdine fabrikaya
annem yazın çay zamanı tarlaya
biz dere kenarına maç yapmaya
babam çete derdi bize kızmaya
ama sigara bile içmezdik daha
anlamazdık da Mao'yu Che'yi
bilmezdik Marks'ı Lenin'i
falanı filanı ama
anlatırlardı
Deniz Gezmiş adamdı bu Dünyaya...


baban işçinin çocuğu işçi olur
padişahın oğlu padişah dediğinde
yeni başlamıştım fabrika tersanede
yıl da yüz yırımı günlük mesaisinde
mevsimlik işçiydik
sözleşmelisi var
geçicisi var
adam satanı
işte yatanı
hava atanı
gelmeden maaş alanı var da
kadrolusu yoktu yetmedi daha da
padişah damadı çarkın başı dişlinin
ve sattılar şimdi fabrikası yok işçinin


Çin seddinden gelmezdi çitlenbik
günebakan tarlasın da öten ibibik
tütün kokar Samsun yolu da hala
ki o zamanlar iki bine on beş kala

daha bi güzelmiş sanki ezanın sesi
daha inindeydi ol cemaatcinin fesi
e kindar değildi konuşunca nefesi
daha bir insandı politika sahnesi

işim gücüm bu sonrası hüzün
sonrası polis copu sonrası uzun
öfkeden çizgileri sertleşirken yüzün
bi tabancaya tadı yoktu gurbette tuzun


unutmaz ki dil diye
söyledikçe bil diye
göz yaşını sil diye

günlerime selam versin evladım
her mevsim aynı dersin evladım
kalbim de çağlar selsin evladım
mart sonu bahar gelsin evladım

sen ki Karadeniz uşağı
geleceğin milenyum kuşağı
mert yüreğini sağlam tut yıkılma sakın

bir de
bir asır önce

1918 kuşağı vardı
kurtuluşun hikayesini kardı
senin can kundağını kefenle sardı
sana vatanını onlar verdi unutma sakın...