Web Zaman Damgası

Diyojenim Adalet Anayı Arıyorum

Diyojenim Adalet Anayı Arıyorum


Boş zamanın dolu lafları dolu zamanın boş gafları
Okunmuş havası veren ama aslında okunmayan
Kitaplarla dolu olsa ne olur boş olsa ne olur raflar
Yaşasa ne olur yaşamasa ne olur uyutulan ütopik saflar

Nisan ayında ‘ camızı eşinde ayıran’ abrıl dunu
Vurup solduracağını deneyiminle biliyordun madem
Acelen neydi iki günlük sıcaklığa tav oldun da
Mart ayında niye onca çiçek açtın a canım badem

Atlantik ötesinde yazılan nicesi gibi kara senaryonun
Mizahi kurgusuyla verilince emir kopar kazığı dünyanın
Pentegon patentli kılıç yontunca selama durdurur kalemi
Yeter be oğlum yeter anlamayan ne yapsın sazı ne yapsın selamı

Burası rüzgarı güçlü, denizi martıları hırçın Bandırma
Yolcularını almış siren sesiyle harekete hazır feribotlar İstanbula
Yeleli bahar kısraklar gibi ufuktan ufuğa uçuşur kurşunu bulutlar
Marmaranın boğaz rüzgarından katar katar yüzen ak kuğu dalgalar

Değirmen taşı misali dönerken küremiz çırpınır küheylan yüreğimiz
Bin bir çiçek açacak sanırdık hep ömür denen Hayat Ağacımız
Umut çiçeklerimiz hazan yaprakları döktüğü kuytulara savurunca
Diyojen'im elimde fitilsiz lambam öldü sanılan adalet anayı arıyorum