Web Zaman Damgası

GÖZLERİNLE BAŞLADI RESİM

Gözlerinle başladı resim...
Gözlerin...
kapatsan gece,
açsan
vakitsiz sabahların müsebbibi ...
Kimlere verdim seni
kimlerden aldım geri...
Ah! bilsen, nasıl bir esindi,
bu resimde gözlerin ...
…

Gözlerinle başladı resim,
üstüne kaş çizdim, bir kusuru olsun dedim...
Sonra kocaman bir kalp
Fakat kalbin maksadını aştı,
öyle,
benden uzağa kaçtı…

Bir boy çizdim, bir de pos...
Bir de dilek tuttuydum, hiç yalan söylemeyesin...
Ay ışığı şahitti geceye, bir de rüzgar
Yaban otlar ritm tuttular rüzgara
Hayra alamet değildi, gece vakti bu konuklar…
Işık vuruyor kuru otların hışırtısına
Sustuk hepimiz
Hüzünlü ıslığın şarkına
Kederliydi ama güzeldi…
…
Ne de güzel dizildi yalanlar,
döndü , dolaştı
resimdeki adamın diline yapıştı...
Gözlerinle başlamıştı oysa resim
Ne güzeldi gözlerin…

Başımıza üşüştü, gitmedi yalanlar
taammüden ölmekteydi masumiyet
Rüzgar bağırıyordu,
Konuşuyordun sen
Rüzgar esiyordu
Konuşuyordun sen
Bütün uyarılara rağmen susmadın sen.
Rüzgar
sustu
sesi kısılıncaya kadar
sustu
rüzgar…
…
Ve terk etti geceyi ay ışığı
Ay ışığı
sustu…
Gecenin karanlığı, otların sarısıydı artık resim,
Gece ağırdı, gece keder...
Gece sustu…
Sustu
sabaha kadar

…

Bu resim burada biter...
Bocalamadı ellerim,
Çıktı dışarı, ağladı biraz
Ve nihayet, karar verdi, bitmeliydi.
Gözlerinle bitti resim
Ve sonunda bitti…
Yer: rüzgar
Gök: ay ışığı
Sene: iki bin on sekiz,
Mevzu: gözlerin,
İmza: Yasemin’di…