Web Zaman Damgası

Çocukluğumda Yaz Akşamları Anısı adı üstünde çocukluğun yaz akşamlarından bir kesit. Nokta!

ÇOCUKLUĞUMUN YAZ AKŞAMLARI

10-12 yaşlarında çocuklarız...
Kuzularımızın boyunlarındaki zil çan,
Çoban flüt (düllü), kurbağa, üveyik kuşunun
hele yaz böcekleri (cırcır)…
daha nicesinin seslerinin karışımını
düşüne biliyor musunuz.
Bir yayla köyünün yaz akşamında.
Bir yaz akşamında bir yayla köyünün

Doğa dile gelmiştir...
Her canlı kendi dilince aşka çağrı şarkılarıyla
müzik tınılarıyla koroya katılmış ki sormayın
Çok sesli bir yaz akşamı konserindeyiz !..
bir yandan doğanın büyüleyici konser sunumu
bir yanda yeriyle göğü ile şavkıyan ay ışığıyla
göz kırpan kıpır kıpır yıldızlarıyla süslü doğasıyla
bir yayla köyünün bir yaz akşamını hayal edin
gözünüzün önüne getirin bir anlığına.

Büyülenmemek mümkün mü
bilgiden anılardan öte sinmiş olduğu
hafızadan silmek olası olmuyor işte böyle
Hayallerimin rüyalarımın süsüdür
mutluluğumun kaynağı şifresidir o gizemli güzellikler..

Doğa bunca gizemli güzelliğini sunmuşken...
İnsan sesleriyle, eli kulağa atmışların türküleriyle
oluşan bu muhteşem yaz konseri keyfini hiç bir yerde
hiç bir ortamda yaşamak olası değildir bencileyin.
Yetmişliğim (74), nice konserlerde nice tavernalarda,
düğünlerde bulunmuşum hiç birinde doğanın
ruhuma sinmiş o gizemli özlemli keyfine hazzın algılayamadım.
3-
Bu büyüleyici ortamın güzelliğine karşın yine de gözlerimiz
tam karşıda bulunan köy evlerinin cılız umut ve bereket
ışıklarında olur.
Hangi evlerin, kimlerin ışığı erken, kimlerin geç söner, bilirdik.
Geç sönenleri daha çok severdik.
Çünkü görünen ışıklar bizim yani dokuz on yaşlarındaki bizler için
cesaret ve güç kaynaklarıydı köy evlerinin ışıkları…
O duyguyu yaşamış olanlar bilir…
Evleri bölüşür, bir birimize takılırdık.
Bakalım kimin ışığı daha geç sönecek...
Çıra denen ya da bir kaç evde olsa da petrol lambası
ışığında akşam sütü kaynatılır, çökelik, peynir işleriyle uğraşır kadınlarımız...
Veli giller en erkencilerdi. Hanım Halanın, Gozze Ananın, Çiçek Gelinin
Yeto Hatunun ışıkları en sona kalanlardı. He analarım he!!!...

Onlar bizim güç kaynaklarımızdı. Çok sevinir, çok severdik...
Bunları da işte tüm bu güzellikleriyele hayal edin
Divriği Kangal arasında, Fırat'ın kılcal damarlarından birinin kenarında köyüm olan
AVŞARCIK (Karakuz) köyünü, köyümü..

Not :Bu yazıyı ( dizeleri) bundan önceki bölümle okuyunuz.
Daha keyifli bulacağınıza eminim!