Web Zaman Damgası

ambulans

[ italik ]sebebi yoktu hiç birşeyin
sadece
canım sıkılmak istedi
ve sıktım



canımın kulağını
deniz görmeyen bir şehrin deniz kabuğuna tutturdum
elleri üşüdü
parmaklarını çıtlattım
çıt diye kırıldı
iki çay söyledim
biri bana
diğeri sen niyetiyle canıma
içmek istemedi önce
zorladım
ve aldım yorgunluğunu tüm demlerin

candı canandı derken kendimi kanattım
geceden kalma
yol üstü nöbeti taşınmış sokaktan
ambulans çağırdım
ağzından girip burnundan çıktım
ve tüm yaraları sardırdım

canımı çıkartmışken canım diyenler
ohhh canıma değsinlere hiç mi hiç aldırmadım
yürüdüm yürüdüm
teker üstü yolculuğunu durdurdum
kartım da yoktu
asık suratımdan ufak bir parça yapıştırdım
her ne kadar olmaz dese de
bir Osmanlı tokadıyla onu da susturdum
sonra ambulans çağırdım
ağzından girip burnundan çıkmayarak
tüm yaralarını kanattım

ağlayan kırmızılar geçti önümden
tutup
en koyusunu alnıma sürdüm
saman alevi tutuşmasından korksam da biraz
sütten çıkma ak kaşığıma sürüldüm
ve sıkıldım
birbirini yakalamaya çalışan vagon algısından
yangın çıkarıp tüm şiirlerimde
irtibat telefonuyla saklambaç oynadım
sonra
iki tüh tüh yaparak canımın çıkmışlığıyla
tüm şehri ağlattım


sonrası malum
-ambulans çağırdım [ /italik ]









kuzeyinkızı/....