Web Zaman Damgası

Dök İçini Rahatla

Soğuk bir kış gecesi
Dışarısı buz kesiyor
Elini oynatsan donacaksın
İçim burkularak yolcu ediyorum seni .

Bu seni son görüşüm olacak belki de
O gözlerden mahrum kalacağım
Sesin kulaklarımda çınlayacak
Her yeni güne yaşlı gözlerle uyanacağım .

Bir çift ayak sesi var kaldırımlarda
Gecenin sessizliğinde
Elinde valizin gidiyorsun
Peşinden koştum duyuramadım sesimi
Dokundum omuzlarına
Başını çevirdin
Nemlenmişti iki gözün
Yanaklarına süzülüyordu gözyaşların
Yüzün solgun
Sanki asırlardır yorgundun .

Bir daha görmeyecekmiş gibi yüzüme baktın
Bir sigara çıkardın
Gülerek bir de bana uzattın
Kibritin ateşi sönüyor titriyordu ellerin
Sigarayı içmiyor adeta yiyordun
Öyle bir nefes çektin ki
Üsküdar vapuru geçiyor sandım .

Derin bir ah çekerek
Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladın
Hani hep içine atar biriktirirsin ya
Anlatsan döksen içini rahatlayacaksın
Anlatmak istemedin
Bu benimle mezara kadar gidecek dedin .

Başını salladın inatçı çocuklar gibi
Önce teşekkür ettin
Ağzından dökülecek kelimelere kilitlenmiştim
Ellerin ellerimin arasından usulca kayıyordu
Sanki üzerime kaynar sular döküldü
Kısık bir sesle
Gidiyorum dedin sadece
Ayrılığı yakıştıramıyordum aşkımıza bir türlü
Ben dedim
Bir şeyler söyleyecektim
Parmaklarının ucuyla kapattın dudaklarımı
Eğer tek kelime edersen
Seni bırakıp gidemem dedin
İstanbul yine bana oyun oynuyordu
Sis kaplamıştı her yanı
Biliyor musun
Hiç bu kadar sessiz olmamıştı bu şehir ...






Refik
04 . 02 . 2019
İstanbul