Web Zaman Damgası

sessiz film 2

[ italik ]dedim ya olsan baştan severdin
kimbilir...
merakla beklenen o sahne görülürdü
hani tozla kaplı yüzüme değince avuçların
gözden damlayan yaş, yanaktan silinirdi
gönül koltuğundan acılar kalkar
heyecanlar umuda alkış tutardı

protokolü oluşturan özlemlere ceket ilikletip
gişe rekoru kırdık diye sevince boğulurduk...

kafama takıldı...
film karakterleri neden birbirine aşık oluyorlar
büyük kavgalardan aşk, aşktan kavga çıkarırken
kovalamaca olsa bile belirginler
senaristlerin bu oyununu kurabilir miyiz ki
yönetmen koltuğuna oturtarak aşkı
bize maharetini göstermesini sağlar mıyız
bilmem...

oscarlık olmamıza gerek yok
en iyi aşk sahnesini biz çekelim
sette başlayan, film arkasında devam etsin
ne olacak ki...
hatta bir kaç çocuk yapıp mutlu aile rolü oynayalım
baştan sarpa sarmasın,
sonradan ters gitsin işler
ama sonunda birimiz diğerini kurtaralım
hem film bu ne olacak ki...

offf...
ne çok hayal kuruyorum...
galiba raylara düşünce kafam fena çarptı
duyduğuma göre...
makinistin dikkati olmasa ölmüştüm
keşke ölsem...
şimdi içim hastane koridoru
tüm yaraların geçtiği yol gibiyim
çarpmayan makinistten,
hayata tutundurmaya çalışan doktordan
hatta patlamadı diye...
ambulans aracının lastiğinden şikayetçiyim

derken...

yokluğunun seansında kendime sarıldım
siyah ekranda boş akıyordu içim
aslında sen yokken, film de yoktu
anlayacağın hepsi uydurma...
gariptir ki herkes yedi...
ezoterik bir manyak gibi hissediyorum şimdi
kirpiklerine üflerken nefeslerimi
kurguladığım bu oyuna...
az kalsın kendim de inancaktım.[ /italik ]