Web Zaman Damgası

Kronolojik Yaralanma

Bir düş açılıyor
uzak kalıp elini tutamadığım yanımda
El olan elleri parmaklarıma sarmaşık
Yan yanayız bir çok insanla
Sadece biz birbirimizi anladık
sadece biz korktuk ötekimizden
aramıza yastık koymaya razıydım sarılırken
eğer çok korktuysan bir olmaktan
yılları koymasaydık be..
pek olmadı böyle

Bir düş kapanıyor
ağzım kurumuş garip bir tat
sarsan bir uyanış
ruh içinse uyku modu
ardarda yakılan birkaç sigara
demlik altına doldurulan çeşme suyu
har har yanan alttan alttan
benliğim gibi bir ocak
afyonu patlatmasın diye kısık açılan
Siempre me quedara
artık uyuyamam
artık uyanamam

Varsın böyle olsun
dişlerimide düşlerimide sert fırçalarım artık
Surlarımın önüne kazıklar çakarım
mancınıklarıma çirkin sözler koyarım
eşortmanın altına kundura beyaz çorap giyerim
yoksun ya kırmızı
öyle olsun artık