Web Zaman Damgası

ESKİ KAFALI

Suskun bir gecenin içerisinde
Yitirdim ömrümü:
Derde, kedere, kaderden yana pay biçildi
Kaderime hep razı geldim
Düz oldu yolum hak yolunda
Yamukluk olmadı attığım adımda
Yamukluk olmadı aldığım nefeste
Suskunluğumu çok görmeyin
Çok konuştukta ne oldu ki
Baht kara taht kara
Kader dersen çoktan giydirdi karadan kefeni
Yüreğe yağdırdı elem dert kederi
Söz dedik ar dedik haya dedik
Bunlar oldu yıkık halim ile beni ayakta tutan
Hoyratım sevincimi de hüznümü de
İçerimde yaşarım
Arada bir de olsa mutluluk kapımı çaldığında
Onu da içimde yaşamayı öğrendim
Kızılcık şerbeti içen bir adama
Dünyanın en tatlı suyunu da versen
O Kızılcık şerbeti niyetine içer
Yani demem o ki
Ne kadar hoyrat olsam
Ne kadar ürkütücü cüsem olsa da
Sevgiyi mutluluğu hakkı hukuku adaleti
Sığdıracak kadar kocaman bir yüreğim var
Kader hep enseme vurdu benim
O nedenle enseme insan eli değdirtmem
Hep yüzüme feleğin tokatları geldi
O nedenle yüzme insan eli değdirtmem
Ne kadar dağ gibi bir cüsem olsada
Mazlumun garibanın yoksulun
Yanında olmayı bildim
Akmaz bu gözlerden yaş deselerde
Bazen hic farkına varmadan
Yanaklarımı ıslatırım
Uzun uzun anlatmayı sevmem hayatı
Hiç uzun mevzularımı anlattığım olmadı
Oysa bu ömre ne acılar ne kederler yerleşti
Ben hep hancı oldum onlar gelipte gitmeyi bilmeyen
Yolcu oldular
Onada şükür çektim
Onda da vardır illaki bir hayır dedim
Hayır bildiğim şer
Şer bildiğim de kan oldu
Ben ise içerisinde boğulup durdum
Hangi yaşıma baksam
Elem keder göz yaşı
Şimdi sorarım size
Yada kaderime
Hiç mi uğramaz ulan
Bir günde mutluluk tebbessüm bu ömrümün hanesine
Alıştım artık :
Varlığınıza yok olduğunuz vakit
Geçmişimden birinizi çağırıyorum
Sonra o günümü o gecemi
Elem keder ile yaşıyorum
Bünem alıştı ustadım
Mutluluk uğradığı vakit
Cüssemin devreleri yanıyor
Anlayacağınız alışık değilim mutluluklara
Biliyorum kah bu gün yada yarın
Kim bilir belkide yarından da yakın
Kocaman bir kahkaha atacam
Bu yalan dolan şerefsiz dünyanın sıfatına
Bilmiyorum işte
Dedim ya bünyem alışık değil bu gibi şeylere
Ama alışmalıyım diyorum
Bu benimde hakkım diyorum
Sonra vaaz geciyorum
Çünkü devrelerim yanıyor
Sonra damdan düşer gibi bir kıza aşık oluyorum
Ben onu anlıyorum
O beni anlamıyor
Aslında sorun onda değil bende
Çünkü bünyem sevdalardan sevmelerden
Hele o aşk denilen illetten çok çekti
Ben gözlerinin içine bakarken sevdamı anlatırım
O dilden dökülsün kelimeler der
Ben elini tutarak sevgimi anlatırım
O el tutulurken dilden kelam bekler
Ben ucu yanık bir mektubun
Mektubun tam orta yerinde iki silinmiş kelimenin
Yazarken yada okurken göz yaşı döküldüğünü anlarım
O kelimelerin dilinden anlamaz hale geldi
Sonra, sonra
Sonrası hayatı içerisinde yaşayan
Sevince hasret mutluluğun anlamını bilmeyen
Sevdasını sevgisini içerisinde büyüten ben
Hani ben beni görmesem ve ben kız olsam
Sanırım ben benden uzak kalırım
Cünkü benim sevmelerim
Adam gibi
Kaldıysa ben gibileri anlar benim dilimden
Kalmadıysa
Sorun yok
Gocunmam gücenmem
Beni anlaya bilmek için
Yüreğimin içine bakmanız kafi
Gerisi tefaurat...