Web Zaman Damgası

Pantolon

/paslanmış kulaklar duymadı feryâdını
saldılar kalbine acı akçe zehrini
yaslandı ecele zamandan önce
taktı kanatlarını sırtladı tabutunu /





her düş, bin düşüştü
satır satır satırladı kendini
iflah olmadı nereye dönse
kendi cehenneminde yandığını bilmedi kimse
v e
bir geceyalnızlığına döndü yönü


a d a m ı n


gözlerinin denizinde bir korsan gemi
çekti aldı saf ganimetini
çırpınan yüreğinde, dokusu bozuk hayat sesi/nden
koyu bir ıssızlık saçıldı orta yere


bulamadı tılsımı
yırtıldı yankısız sabrı
güz, izlerini süremeden yüzüne
yaşama ihanete tutuştu aklı



verimsiz nadası
kanattı/ kuruttu soluğun kökünü
bir hançer busesi koydu dudağına
ölüme kulaç atarken bedeni
feleğe değildi duyulmayan küfrü
susuşlar/ dağ gibi susuşların bedeliydi bu
yaşamın sahnesinde bir p a n t o l o n
asılı kaldı ipte


ederi hesaplanamayan
yası her dem taze kazılmış bir mezar
siyah badanalı bir ev miras kaldı geridekilere




Hadiye Kaptan