İşler yolunda gitmez, tutmaz hesaplarbazen
Hazan yeli eser tam da yaz ortasında
Ne sonbahara rağbet olur, ne de buz gibi kışa,
Maskara olursun, onsuz şu hayatında.

Düşen sarılır, o uzanan ele ve sıkıca
O el ki, sizi bağlar yeniden hayata
İlle de görünmesi gerekmez bu elin
Cismi de olur kimi, kiminde de bir ismi,
Onu bulabilenler bence gerçekten şanslı.

İlginç gelir size bazı hayatlar
Küçük adımlarla insanlar koşuştururlar
V esanırsınız ki hep aynıdır, değişmez bu zorluklar,
Kolaya giden yollar açılmıştır ansızın
Ondan bilir zaferi, sabırla bekleyenler.

Ne yaparsanız yapın, onsuz geçmez zaman
Zamana da odur ki, gerçek değeri katan
Yoksa çıkar mıydı ava gökte bir kartal
Uçtuğundan görürdü, kendine o gün bir bir av.

Ya nasip diyerek bir pazar yerinde
Onca malı yüklenip getiren bir esnaf
Nerden bilirdi yapacağı satışı, ne tuhaf!
Elbette iyi niyetten, emekten beslenen hissi
Bir yerde ayrılmıştır mutlak, çalışana kısmeti.

Yatar mıydı onca ay bir hastanede yaşlı
Biliyordu zamanla geçeceki acısı
Velhasılı edecekti kaderi tecelli
Bu inancıdır ki ona olacak ilâcı.

Yuvadan ayrılan kuş, niçin geri dönüyor?
Yavrularına yemeği nasıl da getiriyor
Hayret ediyor insan, bu belki ortak lisan
Her canlının hayatta ortak duygusu odur
Ümittir onun adı, yaşamı hep doldurur.

Olmasaydı umutlar, çiçekler açar mıydı?
Kuru toprak bağrında filiz yeşerir miydi?
Ümitler verir bize moral, elde tutmalı onu,
Ümitsizlik bedbaht yol, akıldan çıkarmalı.

Bizi bu gün var eden, yarına gülümseten
Bilmesek de sonunu, tebessümle besleyen
Yaşama anlam katan ve olmazı olduran
Umudumuz olmazsa, hayat çekilmez inan.

Diyeceğim odur ki, biz yürekle yapalım
Karamsarlıklardan her dem uzak duralım
Doğacaktır ufuktan güneş yine pırıltısıyla
Sıkı sarılmalıyız, yarınlara umutla.
Oğuzhan KÜLTE