Web Zaman Damgası

BiR öMüR GeÇiYoR GöZLeRiMiN BeBeĞiNDeN

...


Bir ömür geçiyor gözlerimim bebeğinden
Sek sek oynayan
Beş taşlarını yanından ayırmayan
Rengârenk misketleri hayranlıkla izleyen
Mahallenin en başındaki o kocaman dut ağacının silkelenmesini bekleyen
Ve gurbetten dönen babasının sımsıkı kucakladığı



Bir ömür geçiyor gözlerimin bebeğinden
Birdenbire büyüyen iki belikli kız çocuğu
Kendini gurbette buluyor
Herşey yabancı
Herşey ona uzak
Ağlasa aglıyamıyor
İçine akıyor yaşları
Gülse gülemiyor
Bir el uzanıp kahra dönüştürüyor



Bir ömür geçiyor gözlerimin bebeğinden
Çeyrek asra imzasını atmış
Kâh vagonlar dolusunca özlemle
Kâh mavilikler boyunca umutlarla
Kâh gökgürültülü gecelerle



Bir ömür geçiyor gözlerimin bebeğinden
Bir oğlu
Bir kızı olan
Bahçesinde kuş sesleriyle uyanıp
Çiçeklerle dertleşen
Şükredip herşeye
Huzuru yoldaş edinen



Bir ömür geçiyor gözlerimin bebeğinden
Acısıyla
Tatlısıyla
Yaşama doymuş
Âhlarla, keşkelerle değil
İyikilerle dolup, taşan
Fâni dünyada sevgiyi ilke edinip
Son nefesinde mutluluğa koşan....






nagi han