Web Zaman Damgası

VAKİT PAZAR

O sabah bir başka sabahtır; koşuşturma ve telaştır.
Erkenden kalkma vaktidir, çünkü pazarın günüdür.
Traktörler homurtularla çalışmaya başlamış,
Römorklarda yolcular yerini almış
Kahvaltılar yarım kalmış, yola çıkmanın vaktidir.

Sıralanmıştır römoğa ihtiyarı, çocuğu,genci
Çanta ve filelerinse, çoğu birbirinden renkli
Yolları epeyce uzun; hem çukurlu ve tümsekli
Pazar yolculuğudur bu, belli ki çok hengâmeli…

Küçükleri eğlence; top, şeker,dondurmalar,…
Büyükleriyse bekler ;türlü meyve,sebzeler.
Listeler özenle yazılmış, bütçeler hazırlanmıştır
Ve ustadır şoförleri, kıvrımlı bu zorlu yollarda
Hareket de etti konvoy, kattı tozu dumana.

Savrulur yerden rüzgâr, asfaltsız bu sert zeminde
Kiminin saçında toz, kimininse el ve yüzünde,
Bu kıvrımlı yollarda ağır ağır giderken
Kimi de dönerek bakar, köy kalmış çok gerilerde.

Koyu bir sohbet başlar, spor ve siyasetten
İktidarı över kimisi, kimi hükümeti yıkar
Bellidir kaçmaz yüzünden, içlerinden genç birinin
Sızı çökmüştür içine, bu ayrılık acısının…
Uzundur onun yolu; ya İstanbul veya Bolu
İşte ondan hüzünlüdür gidenin ana, babası
Bekleyecektir oğlunu, belki de bir bayram sabahı.

Derken görünür uzaktan, yolculuk biter birazdan
Kasabanın pazar yeri, noktalar koyu sohbeti.
Çekilir konvoy kenara, kimseler kalmaz araçta
Çünkü ticaret vaktidir, alış veriş var rövaçta.

Listelere göre yapar herbiri harcamasını
Çocuklarsa fırsat bu ya, tüketir tüm harçlığını
Üstelik ısrar ederler; pasta, simit, şeker derler,…
Mevye, sebze alınmışsa, çocuklara gün doğmuştur,
Pastaneci amcaları, külâhları doldurmuştur.

Çanta, file, çuval, heybe, dolmuştur zerzevatlarla
Dönüş vakti de gelmiştir, ikindi ezanı ile
Son gelenler şoförlerdir, sayımları hızlıcadır
Herkes tamamdır aslında, gurbet yolcusu dışında.

Araçlara binilmiş, saf olunmuştur yeniden
Gün batmadan çıkılmıştır, yolculuk başlar yeniden.
Tebessüm eder yüzleri, köye varmak tek dertleri
Kimi çiftçi, kimi öğretmen, kimiyse emekli fabrikadan.

Her hafta gidilir pazara, ihtiyaçları almaya
Neşeli ve zahmetlidir, pazar yolu o yıllarda
İhtiyarlar çok yıpranır, çocuklarsa lple çeker
Haftada bir yinelenir, şu pazar çile aslında.

Şimdi belki noltaljidir,pazar denilen muamma
Köy yolları asfaltlıdır, tozlu yollarsa hatıra
Sıkıntılar diz boyuyken insanlar ne de mutluymuş
Alınan her bir yemişin tadı da lezzet doluymuş.

Geçmişi bir anımsadım, bir de o koyu sohbeti
Dönülmüyor dostum inan, dönülmüyor asla geri.
Nasıl unutulur nasıl, onca çile derde rağmen
İnen sağanak altında size can katan gülüşü
Ve rahmetten yansıyarak, neşe saçan tebessümü.

Oğuzhan KÜLTE