Web Zaman Damgası

SENET

Kendin kır da,sakın bir gönül kırma,
Duyulmazsa sesin,boşa haykırma,
Huzur istiyorsan,çok soru sorma;
Gayrı kırılacak dalın kalmadı,
Kırk yıl oldu gönlün iflah olmadı...

Ya yollar dolaşık,ya sen şaşkındın,
Kim el uzattıysa,hemen aldandın,
Girdin gülistana,ateşe yandın,
Yandıkça aklını astın tavana,
Şimdi döndü yürek,bir boş kovana...

Çıkma bundan böyle,insan içine,
Kimseleri ortak etme suçuna,
Her gün kar yağıyor siyah saçına,
Çekmiyor yükünü bu köhne takam,
Anlar mı halini,uzaktan,bakan?...

Bir selama ettin,bin canı feda,
Girdin gönüllere bulmadın fayda,
Bir kez oynamadın,düğünde,toyda;
Hakkın var mı böyle ezip,üzmeye?
Son ver artık gönül,gönül gezmeye...

Herkes anlar,ben anlamam kendimi,
Kanunsuz yapmadım,gecekondumu,
Bir kuş gelip omuzuna kondumu,
Taşırdın yadele,dokundurmadan,
Vaz geç gönlüm artık,gönül kırmadan...

Lime lime bölün,dağıl kum gibi,
Ayaklar altında,yeşer çim gibi,
Dağ başını bekle,ulu çam gibi,
Beklemekten kutlu erdem bilmedim,
Hayret!Nasıl oldu,ben delirmedim?...

Ömrüm uzun olsa,beklerim daha,
Bir tek senin için, girdim günaha,
Değişirim ben,akşamdan,sabaha,
Bazen hızlı koşar,bazen dururum,
Alışkanlık yapar,bu dur tek korkum...

Sözüm senet benim,öyle tenırlar,
Halen öyle olduğumu sanırlar,
Duyarsalar beni,nasıl kınarlar!
Benim için ölmekle bir,kınanmak;
Ateşlerde donup,buzlarda yanmak...