Web Zaman Damgası

KENDİN BİLİRSİN

Aşkımı idama mahkûm eyledim,
Ondan kurtulmaktı yegâne kastım,
Kararı yüzüme karşı söyledim,
Bir darağacına çekerek astım.

Rest çektim, kalmasın sevda tacın da,
Yıllarca çektiğim hasret acın da;
Dedim ki sallan dur darağacında,
Azap çektirenim, olamaz dostum.

Cevap verir gibi sanki restime,
İp koptu ölüsü düştü üstüme,
Öyle bir doldu ki gönül testime,
Kaldıramıyorum, feryadı bastım.

Patlayarak dersin çıktı karşıma,
Darmadağın oldu sevda çarşıma,
Mecburen diz çöküp eski marşıma,
Üzülüp ben kendi suçuma küstüm.

Eskisinden beter yaktı fırını,
İçimden dışıma saldı korunu,
Yaktığının duymaz vuslat zorunu,
Yandıkça kül olup, kendime pustum.

Kabaranlarımı almıyor dolum,
Taştıkça aklıma kesilir yolum,
Yaktı bu aşk beni çıkardı tulum,
Daha karşı gelmem diyerek sustum.

Varsın deli gönlün, yansın delirsin,
Neden yüreğine karşı gelirsin?
Bak kim idam oldu, kendin bilirsin,
Deyip çektiğimi sabrıma kustum.