Web Zaman Damgası

YARALI SERÇELER YAZI

reçel kavanozları diziliydi tel dolapta kokulu peynirler
güz fesleğeni kokan pencerelerde kuru bamyalar
bir yerde olmayınca insan azalıyor hayattan anne

sararmış fotoğraflardan kalan ne
kuşlar örtünüp gittiler güzü giden kim can kırıklıklarından
en güzel fotoğraflar çekilmemiş fotoğraflardır anne
bir yerde olmayınca insan azalıyor hayattan

sepya sarmaşık andığım anılarımsın
floresans mavisi ışıklar sönerken
bir kentten geçiyorum
kimbilir o eski aşklar nerede
oteller yaz sinemaları
tragedya ve orpeus
bir yerde olmayınca insan azalıyor hayattan anne

ah porselen bebek sen de kırıldın
hayatın en açmaz yerinde
şairlerin seyir defterinde yalpa gemiler
yokluğunun kıyılarında meltem imbat bora
marj çizgisini aştım alın yazımın
çokomel kağıtlarına yazılan yazgım annem benim
yaprak fırtınası sonbahar
bunca çiçeği döküp gitti
külden yüreğimden ankalar uçurdum sana
umut dehlizlerinde yaktın mı yazgımızı anne

sıcak bir solukla yaralı serçeleri gömdüm göğsüne
ölmeyecek kadar yaralı bir aşkız biz anne
bir gün eğer pencerendeki çiçekler açıverirse yaşamaklar adına
hatırla epika ülkesinin kahramanlarını yaralı serçeler yazını
poetikası çiçek dolu bahçelerde ölen çocuklardık işte
doğadaki son çocuk yaralı serçeleri gömdü göğsündeki kafese

bir yerde olmayınca insan azalıyor hayattan anne


Foto ve Şiir :Ömriye KARATAŞ
25.06.2018