Web Zaman Damgası

KOLONLAR AĞLIYOR

Kolonlar ağlıyor...
Hani beraberce gittiğimiz o kolanlar yokmu?
Hani üzerine ismimizi kazıdıgımız,
Sevda sözcükleriyle dolup taşan o kolanlar;
Hatırladınmı?.. şimdi onlar bile yürekten ağlıyor...

5 katlı Apartmanın kolanlarıydı onlar taşıdıgı dertler,
Yetmiyormuş gibi, birde bizim buluşmamıza şahit oluyolardı.
O ısız yerde kolanlar yoklugumuza hasret..... şimdi
Çürüyorlar en saglam zeminde olsalar bile..
Kolanlar ağlıyor yazılan her söcükte...

Kolanlar ağlıyor dile gelmeseler bile,
Güzeligin dillere destan... beton parçaları,
Mahsun, mahsun bakıyor yüzüme yoklugumuzu,
Tadıyorlar, şimdi hakkımız varmı bu zulümü
yaşatmaya hakkımız yok!.. kolon olsalar bile..

Geçen sabah yine ziyarette gittim o ısısız yeri...
Şimdi yerinde; Yeller esiyor ne çare...
yokluk bu kadar agır mı? basıyor...

Yoksa ben varlıgında mı? sürünüyormuyum?
Ama tek bilidigim kolanlar ağlıyor senin yokluğunda,
Kolanlar dile geliyor... Her dokunuşunda;
Kolonlar dile geliyor...Her susuşunda.... kolonlar ahhh kolonlar...
kolanlar aglıyor.
[ alt_cizgi ]