Web Zaman Damgası

NEFESİNE SESLENİYORUM ANNE

Eşkâli belli olmayan bir gecenin karanlığında
Asi yürekler dokunur, ben üşürüm rüyalarımda
Bu vakit, ah bu gece boğulurum sert rüzgârlarda
Siyahi gecelerden, nefesine sesleniyorum anne.

Hep ezilen, incinen gururum yerlere serilmiş
Yol yok, acı çok, ruh yokken içim hep ezilmiş
Kanatlarım kırık, bedenim ezik, ruhum eskimiş
Bana huzur veren, nefesine sesleniyorum anne.

Beni, sana anlatırken derin sancılı yalnızlığım
Yaşama isyan eden, kırık notlu ahiretliğim
Mutluluk çerçevesi çatlak kadersizliğim
Coşan denizlerden, nefesine sesleniyorum anne.

Her zerrenin, sisli sabahının karlı yollarından
Zehir kusan, kirli karanlıkların duvarlarından
Çığlıkların esaslı kör kuytu köşelerinden
Var gücümle, nefesine sesleniyorum anne.

Amansız bir yazgının suskunluklarından
Sarılamayan yaraların derin acılarından
Zakkum çiçeğinin dikenli yapraklarından
Yedi cihandan, nefesine sesleniyorum anne.

Ben, tümüyle artık sana doymak istiyorum
Varlığınla hayata tutunmak, gülmek istiyorum
İçimdeki fırtınaları atıp kurtulmak istiyorum
Gizli gizli tân vakti, nefesine sesleniyorum anne.

Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar
20.04.2018 ANTAKYA 02.43