Web Zaman Damgası

kıymık

[ italik ]











hatırlıyorum da,
düşselliğimizin ütopyasına
bombalar yağdırıldığı geceydi,
yüzünden yüzüme astığın son gülümseme
ve dudağımın kenarına bıraktığın son buse




gözümüz yaş
dilimiz isyan
kan revan içindeydi savurduğumuz küfürler
sırtlandığımız telaşı saklayacak bir kambur
ve duamıza kulak verecek bir tanrı arıyorduk




bizdik oysa,
güneşi ovalara,
ekmeği açlığa,
suyu kuraklığa bölen
bizdik, umudu fersah fersah denizlere bölen




güvercin kanadına
güneşin değmesiyle uyanırdık
uyandırırdık günü, gökyüzünü
yoksul duvarlarını severdik evimizin
kerpiç dilini severdik masumiyetimizin




isi, dumanı
özgürdü oysa yangınlarımızın
mayınlansa da zincirlerimizdeki esaret
liman liman demir alır,
rotalaşırdık ufkumuzdaki devrimlerimize



hatırlıyorum da
soğuk bir kış günü
dudağımızda eskittiğimiz türküyü tütün niyetine efkarımıza sarıp içmiştik
ve kalemimizin ucundan damla damla eksilen şiirlerimizi
harf harf kimsesizler mezarlığına sessizce gömmüştük


ve yine
yeniden biz, bize ölmüştük….











ilhanaşıcınisanikibinonsekiz[ /italik ]