Web Zaman Damgası

maviş...

güneş
fakir ama emdanlı bakışı ile doğuyordu
bu gün farklıyıdı güzellik rehberi
bir kadının zarif bilekleri gibi


narince rüzgara nefes nefese
kücük dudaklarının her kıvrımında
baldan öte
candan ileri kirpik batmalarıyla gülümsüyordu


o
yapa yalnız yüreğimin
en derin hüçresine ışıldıyordu
suya düşen yasiminler gibi narin ve ürkekti


kokusunda
buydağ rengi başakların
yağmura ilk sarılmışlığı sinmişti
ruhunun en derinliklerinden


buram buram ceşaretin gözleri alevce akıyordu
ay eteğinden onun yüzüne serpmişti
gören bir daha bakmak icin uyanık kalamazdı
kum tepesinden ilk defa onu görmüstüm


maviydi
ve cok içliydi
yüreğinin her katmer durakları
insanı adate kendine cekiyordu



şaşırmışlığım
bir kaç dakka kalp hizzama kadar
nefesimi almış kanımın ici yangın kızılı gibi sarsmıştı
ölümü özlemek buydu demiştim



cok güzeldi gülüşleri
ve yüreğinin kıyısında olmak icin
bin kaç asırı yaşamak isterdim
seni yaratan inanılmaz...



süpe yok
mavi kelebek...