Web Zaman Damgası

GÜZ YAKARISI

güz güzeli alaca karanlıkta açmış göğsünde bir ala gül
duru bir suya yansıyor sesinin soluğundaki hüzünbaz şiirler
yıkılmış duvarlardan yakılmış kulelerden sana koşuyorum
güz güzeli bir sesin kaldı kırlangıçların boşluğunda
mumya kefenleri giydirme düşlerime
homeros kadar özgür ve yalın bu ses
gidenler için sevmeyi istedim olmadı


güz güzeli kaç yaprak düştü ömrümüzden
fırtınalar söndürdü limanlarım ateşten gemilerle
suları bulanık bir sabah çiğ düşmüş açelyalara
yalnız istasyonlarda rüzgar uğulduyor
gidenler için sevmeyi istedim olmadı

ağaçlar devrilmeden gel
yıldızlar sararmadan gel
ömrümüzün hazanına gazeller düşmeden gel
sularda ışıyan balıklar çırpınmadan gel
siyah beyaz bir piyanonun sesine prelüdler karışırken gel
mumya kefenleri giydirme düşlerime
yalnız istasyonlarımda yağmurlu portreler
gidenler için sevmeyi istedim olmadı

güz güzeli
yıkılmış siperlerimde görüyorum seni
hasadını topladığımız kırık suretlerde
gizli bir defin gibi saklamışım seni içime
ölü ağaç gölgelerinde yağmurlu bir sonbahar
turuncu renkler ömrümüzün hüzünlü ışığında

güz sesli kadın bir plak koydu gramafona
unuttu kırlangıçların sesini
med cezir saatlerinde suların yükselişini
gidenler için sevmeyi istedim olmadı


Ömriye KARATAŞ
24.03.2018