Web Zaman Damgası

KARANLIĞI GÖZLERİNDEN ÖPMÜŞÜM

Karanlığı, gözlerinden, öpmüşüm
Gün ışığı, kıskanır mı, bilemem
Acılarla, şu hayattan, kopmuşum
Ağlar ağlar, gözyaşımı, silemem
İstesem de, bundan gayrı, gülemem

Siyahi duygular, sardı her yanı
Terk eden suçludur hep genel kanı
Her gece saplanır, yüreğa anı
Kötülüğü, ben ki Hâk’tan, dilemem
Mevlâ’m, nasip etmez, ise gelemem

Yokluğun duygumu, üşütür durur
Özlemler buz tutar, ayazı vurur
Terketsin sevgimi, kibirle, gurur
Sellere bent olup, yönün çelemem
Bir Ferhat olup da, dağlar delemem

Sabah seherinde, hırs bürüse de
Asil damarlara, aşk yürüsede
Mayıs ayların da, gül kurusa da
Bülbülle bir olup, aşka “çile”mem
Sürünürüm amma, asla ölemem

Gülüşler terk etti, dudağım çoktan
Gönül eğlenir mi, ne olur yoktan
Sevgi dediğin şey, inmiyor gökten
Boş yere hülyaya, her gün dalamam
Yaslı bir gönülde, huzur bulamam

Sen beğendin mi ki, bende ki hali
Sensizlik oluyor, bunun meali
Dert ile yoğrulmuş, gönül misali
Daha da gel demem, habar salamam
Yüreğim kanıyor, sessiz kalamam

Alaca karanlık, göz kırpıyor bak
Lüzumsuz şu aşkın, rozetini tak
Resim mektupların, hepsini de yak
Sevgiler firarda, aşkla dolamam
Daha bundan sonra, âşık olamam

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ