Web Zaman Damgası

toprak bir gün alacak

daha adını bile koyamamışsın, hala kendi hanende
duygu selimi, sevgi selimi, yoksa deniz mi köpüğü ?
derin hisler göz kırparken, gök kuşağı renginde
keşke hiç bozulmasa diyorsun, bu alacalı hoşça büyü.
***
halbuki; kırlarda bile her çiçeğin bildik bir adı vardır
sen, rüyada mısın gerçek misin neye koştuğun belirsiz?
halbuki; ne yüklendinse; aşk, vefa, yaren, hakikatin adını alır
bir ışık huzmesi ki, ruhlar çukurunda, ayağa kalkamaz sensiz.
***
kelimeler bile aciz kalıyor senin bu değişkenlik ruhuna
sen, kendi dünyanda şartlanmışsın çilesi içimi kanatıyor
gölgeler gibi didişip duran her bir şeysiz hiçbir şeyiz
ah’ı hu’ya bağlayamadık, hasret her gün içimde ağlıyor.
***
hangi bulutların seyrü sefer ettiği bir ülkenin göz yaşısın
hangi dilde sevda yükleneyim, yeni kelimelerim işe yarar ?
göz bebeğinden göğsüne geçip , öpmek istesem tüm kalbini
sen bu alacalı rüya aleminde, alamazsın yine bir karar
***
aslında biliyorum kararını, çünkü zorlamanın da bir mantığı yok
kendi halinde bir gezegenim , dokunmayın artık benim dünyama
çok konuşmakta yitirdi anlamını, boşa sıkılan kurşun misali
bu son nefesim bitsin istiyorum, artık girmesin kimse rüyama
***
herkes çekip gidiyor, yağmurlar gibi, tüm tortular içimde birikti
inanmıyorum, bundan böyle aşk masalına, inandığım çekip gitti
yüreğim de, bıçak kesiği sızım var, dokundukça bin ah işittiğim
ben kendini kendi dünyasında kaybeden, hayallerinde bir yitiğim
***
sıkışınca ben söz vermedim, isyanım buna, tutunduğum değer
kelimeler bile isyanda artık, kirlendi ruhum kendimden eser
bende seni kaybetmemek için, sevmek diyorum her şeye değer
bir gün bakmışsın dört kişi yüklenmiş, bağrına basar toprak sever.
***
yusuferdoğan