Web Zaman Damgası

Badem Çiçeği

Badem Çiçeği NİSAN 18

ökçesindeki bağcıklarından asılıydı
yoldan yandakı köşe eğrede
“geçi gönü”nden bobamın çarığı
ebecezim “-hinci çarığı keyen bilen mi ğaldı”
“ha bi yadiğer” deyelek uzadıp
çatı çatılmadan mertekler atılı(r)kana
Melid Usda yarı beline gadak çakdığı
sekizlik yesyeni mıhı yamıp
eğrenin annına " mıhlayıvıdıydı
öneceğinin cebinden çıkardığı “nazar boncuğu”nu
bi de tosba(ğa) yavrısı gurusunu
eyatlı bir yel esse savrulur
“gıldır, gıldır” sallanır durur
ipinde de imame ğibi iki deve boncuğu
alt ucunda gocaman mavı bi “gök boncuk”,
“nazara birebir”,
“gök-göze bek eyi ğelir”
“Allah gök gözlülerin nazarından emin eylesin” diye
tüm dovalara “Amin” der,
elimizi yüzümüze sürer
içimizden bildiğimiz her dovayı okurduk..
hemi de kaşlar-kaşlar kerre!
ha? bi de neyeyse
hiç bi de hiş “cizme”
olmadı ğetdi bizim evde


















agamın papbası bana devredilince
taha do(ğ)rusu, ona yenisi alınınca
benim olan “yirik papba” ya
tığ, piz ve mumlu ipine(n)
özene bezene yorakla yama
dedemde kimbilir taha ne hünerler varıdı
işin yoğusa; geş annacına bak dur
azameti, ciddiyeti MAHARETI SEYRET
sayesinde müstamel yoraklı papba, acanta olur
“yesyeni oldu meh bakalım ağğa” diye keyf bağışladı
“agayınkından gabadayı oldu hemi”
hemi de bu “gıslavet”
"O" ne derse inanırdım,
ISIN ASLI benim uçu(n) onun elinin emeği olması
öyle münasip görmesi yeterdi
etiraz aklıma gelmezdi
sıkı-sıkı tuttum, ayağı kırık geçinin buynuzunu
debelendi gaale almadım,
yerli-gatli goyvumadım..
içim gitse de "beğirmesi"ne aldırmadım
o mıh sandığının alt tahtasıynan seyikledi
şelek CAPAR yazmışın arka bacağını
bi yandan da imtamım devam etti
“kimin ümmetisin”,
“kimin zürriyetisin”
epeyi bi sustu,
geçinin canı yanıyomuş, ninesin
birinin "bu işi yapması" gereğiyodu
gözlerimin içine-içine baktı
nayeti dene dene konuştu
“-ağğa” dedi ….sustum!
“hu an etibarıyna(n) ..
..

senin yetimlik-gopillik bitti
adamakıllı; böyüdün ga(y)ri”
bak hinci aklıma ğeldi de
hakkaten yau! ben o ğün böyüdüm
ESSEGE BIMDIM
MULLAPAK DEPESINDE TAŞ ÇIKARAN NOBAMA AZZIK GOTURDUM
çelimsizliğimi, gebeşliğimi unuttum,
beyo(ğ)lu gibi gasaldım..
yorak yamalı gıslavet papbalarımla
eşkere birkaç numara böyükdü aslında
emme O; “seneye de keyersin” deyicekleyin.. avundum..
barnaklarımı büküp, pabbanın kahına basarak
“tarrık-turruk” sürüdüm.

güçcük gardaşım uçun örkenle eğreye çuncak;
bana da söğüt dalından bi "at” düzüverdi,
halı ipinden gemli
“daahh” dedim, yarışa götürdüm akrancak;
çoktan süngerli dona, askılı pontura
terfi etmiş akranlarımın yanna
el sırasında, güya; söğüt dalından da olsa;
atı olan yeniyetmelerden olmuştuk
ne zamandır özenir dururdum baya
ne ağaç, ne günyağsalayan, ne topuk,
ne tel tekerli araba,
ne fırfır;
ne cırcır,
ne de ötekiler gibi tımılı bıçak
gemi azıya almaz mı “deynek düldül”üm
GEMI BOYNUMDA..
SEGITTIM BI ELIMINEN DUTDUGUM ATLA
atbaşı olmayı bi yanna bırak,
açık-ara en arkaya galsam da
OTEKILER GIBI AGZIMDA
coşkulu "gopuduk, gopuduk.. gopuduk"
sözde nal sesleri eşliğinde
dört nala sürdüm..






annaçdakı gonşu evde
iki mes lastiği vardı
Köse Memedinen Ümmüce
Çoban İrbemin pappası
yazın toz-toprak dolu
kışınan cizmesi çamurlu
üşümezmiş ayakları
ıslanmazmış çorapları..
omzunda guzu-yunu kepenek cabası
zemheri-memheri dinnemediler
kaşlar kere, her gece
Şaban Emmilere dünürcü gittiler
köyodasında birikip ekabir dakımı
“münasip” olmasa ortaya konmazdı Allahın adı
nayeti "agası Muzaferden nekdip gelmiş" dediler
afyon çapası bitince “ağızdadı”,
ekin otu ayıtlandı
tandır ekmeği ettiler barabar yolma önü
feskilenli şerbet işdik bir dernek günü
Esme’nin nişanında
agamına yaşıt Kevser; görümce "aba" oldu
gardaşı akranım M(u)ammer aga
iki evin yolması-harmanı
denesi, samanı Köse İbirem’in boynunun borcu
merdimenner seğidelek çıkarırıdı
on şiniklik çuvalları
o sene hemen “harman sonu”
urbaya gedip-gelince
ikindin geçeni bi cumayderneğinde
sa(ğ)dıç bi el “tek tüfeğ” atdı, damın ucunda
söğeden eğreye mıhlanan sırığın en okarısına
“bayrak asıldı”
Terzi Hasan dikişi Ay-Yıldızlı
nerden baksan görünüyodu
“bunun adı “düğün var”.”
lokum-püskevitden hanımbudu,
böyük-güçcük var demeden tüttü cığaralar
yedekler kulağarkası
devrisi ğün davul zurna; Göynücekli Cafaroğlu!
“görseniz bi!
ortalık nasıl şenlendi,”
en acemi oyunlarımızı oynadık
bağırdık, çağırdık, galgıdık
tatar arabaları arkası arkasına
niyeyse turladılar geldiler Mezerdüzünü
yarı yolda “yeniğelin” kendi açmış yüzünü
nayeti bir mes lastik daha geldi gonşuya
meşin, dabannı, kösele topuklu
“gacırt gucurt” ses çıkarır Esme’nin her sekişinde
cangır-cungur boynundakı "beşibiryerde"
SINGIRBSINGIR GOCABAS ISI GÜMÜŞ BAKIR BILEZIKLERI
minder, kırlent, hasır yastık; sandık
her şeyleri “cedit yeni”..YDI
ertesiğün elimizi öptü, BIRERCIK mendil verdi
Esme Ğelin daha; o Macargızının evindeki
mavi laylom pabuçlardan giymedi..
ahıra, ağıla inmedi.
süpürmedi, yemlemedi, sağmadı
Halıcı Memet’den ödünç alınmış “başlık”
“gelin ertesinde”; kekili, zülüfleri kesildi
ve evlerine halı dezgahı çakıldı
yoldan tarafa bakan duvara
elbirlik IMELEK.. gülecende ip sarıldı
direzi gerildi, sırık geçirildi
eğri demir, doğru demir, maşa
mengene kuruldu;
Esme Ğelin er kalktı,
halı dokudu günboyu
modele baktı
düğüm attı
“küt” “küt” “küt” kirkit vurdu
borç ödenecekmiş
peynir, yoğurt çalmadı,
aş pişirmedi
o beline inen sekiz belik saçı
bir daha örülmedi
"nassı olsa kökü kendinde"ymiş.




ısdar çözüleceğdi bizim eve de; gari seneye ğaldı,
cevizlerin altında; hasırımız yarım
ikindin geçeni seğirtdim vardım
hiş oralı olmadı
“sen get, bireşden gelceğmiş de” dedi
umurumda olmadım, diretdim
ADAMLAR COGA DERDINDEYDI
yapışdım goyvumadım bobamın golunu,
Gökçe’nin gayfada
her zaman ki ezberim
“ebem ünneyo”ya, aldırmayınça
“anamın böbee olmuş” deye celallandım
emmiler gülüştü,
“olan mııı, gız mı?”
çinzimi çekdim, gaşlarımı çatdım,
alt dudağım büzük, tek kelam etmedim
domuştum, gaşlarımı çatdım, garardım
sovuk oraleti “cangır, cangır” garışdırmadım, bekledim
içim getse de bi yudumcuk işmedim
gözlerimi gırpmadım, kimselere bakmadım, aldırmadım,
eve geli(r)kene bobamın elini dutmadım,
ilk diba;! bobama ipe-sapa gelmez, bitmek bilmez
ardı-arkası ğelmez, olmadık sorular sormadım
o da co(v)abını bildiğim,
laf olsun kabilinden sözde dersler vermedi
"beğenmediğin falancanın bi o(ğ)lu var diye
efendilik, hırsızlık, yalakalık, müslümanlık üstüne
olmadık bi hekaye annatmadı
özenmemi, dıkgat kesilmemi istemedi
sizin annacanız önüşkü yarennikleri etmedik..
eskinki ğibi birileri geşsin deye de beklemedik
evel-evelden gayeli sorduğu soruları sormadı
“evet” “hayır” “buyur” demedim
şembellik etmedim ben de
Türküyenin başşehrini sormadı
Cumuriyeti kim kurdu da demedi
İreyisicum(h)ur, başbakan kim de demedi
vali-gaymakamı da anmadı
elimi tutmadı, barabar seğirtmedik
hayada girdik bobam merdimene ayak basmadı,
dama çıkmadı, netçeni bilemedi
ahıra yöneldi.. mallara bakmaya başladı
Allah var ben de eve giremedim
dam başında goya bobamı bekledim
DAM EGRELERINDE ORAK.. BELDENAT..
DELIKLERDE USDUSDUNNE YIGILI URDANLAR ORKEMLER..
DUVARDA ASILI BISIYLER..


“iki eli ganda da olsa, her zaman etişirdi”
“geliiinn çoğaldınız mı gıı!?” deyelek geldi
“ha hunu bi yeyvireydin ıscacık ay Azime” dedi
bi tek Goca Halam sahınnan pelte getirdi
ZEHRELERIN.. UN.BULGUR ÇUVALLARI
YERE DOKULU ZEHRELERIN ARASINDA
BAYGIN YATAN ANAMA
anam önşe bana yedirdi..
onnar ebeminen OTEKI TARAFTA oturakana
anam ga(l)kdı Okarı Çeşmeye suya ğetdi
“yengattan aga olmuşuyun”
“papıcım dama atılmış”
ERKEG ADAMIN ERKEG ENISDESI OLURUMUS..
“o ğelin olu(r)kana atbaşı dutarımışıyın”
“onu satıp bana gelin alı(r)larımış”
hani “gız” demeselerdi yeterdi..




gün gelip bizim eğreye de bayrak asılıkana
kına yakılacağdı sarı saçlarına
iki yannında ayna
kepezinde yedi renk poçu
“tuğ”un allı-mavılı “tavıktüyü”
elinde pembe laylom “gelin gülü”
ben de kösele tabanlı mes alacağdım sana
ama eve ne ısdar, ne de halı tezgahı aslaa!
bir de ne seninkilerin,
ne benimkilerin adı çocuklarımıza
anam anasının adını goydu da n’oldu
“bi Allahın gulundan gabil” görmedi “Dudu”
bobam öykünüp ıradyoN TÜRKÜ ÇAĞIRAN BU GARIYA
ezenine seslendi gulaklarına
“ne demekse?”
“Nejla” goymuştu böbe(ği)mizin adını
küçük

GUCCUK GARDASIMA GORE de “cezla”
“püm” dedi, “an-na, bob-ba” dedi
PUM DEDI MAMMA DEDI “aga” DEDI..
....... HAFHAF deyemedi Nejla bebiş
zaten bi sonuraki böbeğe “Gülcan” hazırdı
“Nejla-Dudu?” değmedi yaşına
anamca; “nazar” değmiş
sapsarı uzun saşlarına
parıl parıl gülen gözlerine
BOĞAZI BICIK.. BINGILDAGI YARA
HAKGASLI SOMRUK VERDIM ALMADI
AGLAYA AGLAYA ÇATLADI GETDI.. ZAVALLI
ANAMGIL OVADA YOLMADA
ebem “bi ğurşun BILE döküvermedi” nedense
AGSAM GARANNIGI GODULAR GELDILER
MERECE MEZERLIGINE..
ERTESI GÜN BULDUK AGAMINA
GOCA CALININ DIBINDA...
DAS CEVRIKLEDIK GIRANINA

gonçları gara yundan ANAMIN “beş şiş”le ORDUGU güçcücük çorapları
bobamın “baş yastığı”nın içinde
bir de çapıtla bağlı iki ORUK sapsarı saçı;
o yasdığın içinde kim bilir daha ne yadigerleri vardı
benim ne yun yasdığım oldu, ne yadigerim
muradım…; MURADDIN
muradım? bitecik sen’din!
oysa sen; şe’re gelin olma sevdaLARINdaydın
sen gelin oldun
ben elin!
!
?
canın sağ olsun!









DİPNOTLAR
ökçe: ayakkabının arka kısmı
eğre: toprak dam ve çatıda mertek(yatay dikme)lerin duvar dışında kalan kısımları, saçakaltı
yerli : ol gör, bir türlü, asla, mümkünü yok
fırfır: pervane
cırcır : çember
tımılı : sapsız bıçak
acanta; yeni, yesyeni, yepyeni, ilk el, eldeğmemiş, kullanılmamış.
seyik: kol ve bacak kırıklarında kemiğin doğru kaynaması için yanlara konulan tahta, atel.
Cumayderneği: Perşembe
püm: sucedit: yeni, kullanılmamış, kız eli değmemiş
goca hala : büyük hala
örken: örülmüş ip, halat
çuncak: salıncak



anlaşılmayan hususlar ve kelimelerin bildirimesi halinde katkınızdan onur duyulacaktır.