Web Zaman Damgası

Badem Çiçeği

ökçesindeki bağcıklarından asılıydı
yoldan yandakı köşe eğrede
“geçi gönü”nden bobamın çarığı
ebecezim “-hinci çarığı keyen bilen mi ğaldı”deye
“ha bi yadiğer” diye uzadınca
çatı çatılmadan mertekler atılı(r)kana
Melid Usda mıhlayıvıdı eğrenin en ucuna"
bi de öneceğinin cebinden “nazar boncuğu” ile
eğrenin ucuna bi de tosbağa yavrısı gurusu
ipinde de imame ğibi iki deve boncuğu
eyatlı bir yel esse savrulur
“gıldır, gıldır” sallanır durur
ucunda bir mavı “gök boncuk”,
“nazara birebir”,
“gök-göze eyi gelir”
“Allah gök gözlülerin nazarından emin eylesin” diye
tüm dovalara “Amin” der,
elimizi yüzümüze sürer
içimizden bildiğimiz her duayı okurduk..
hemi de kaşlar kerre!
ha? bir de hiç “cizme” olmadı gitti bizim evde
























agamdan bana intikal ettiğinde
taha do(ğ)rusu, ona yenisi alınınca
artık benim olan “yirik papba” ya
tığ, piz ve mumlu iple
özene bezene yorakla yama
dedemde kimbilir daha ne hünerler vardı
işin yoğusa seyret
sayesinde müstamel yoraklı, acanta oldu!
“yesyeni meh bakalım ağğa” diye keyf bağışladı
“agayınkından gabadayı oldu hemi”
hemi de bu “gıslavet”
ne derse inanırdım, onun elinin emeği olması yeterdi
itiraz aklıma gelmezdi
sıkı-sıkı tuttum, ayağı kırık keçinin boynuzunu
debelendi kaale almadım, yerli-gatli goyvumadım..
içim gitse de beğirmesine aldırmadım
o mıh sandığının alt tahtasıynan seyikledi
çapar yazmışın arka bacağını
bi yandan da imtam devam etti
“kimin ümmetisin”,
“kimin zürriyetisin”
epeyi bi sustu
ciddiyetle gözlerimin içine baktı
tane tane konuştu
“-ağğa” dedi ….sustum!
“hu an etibarıyna(n) senin yetimlik-gopillik bitti
adamakıllı; böyüdün ga(y)ri”
hakkaten yau! o ğün böyüdüm
çelimsizliğimi, gebeşliğimi unuttum,
kasaldım.. yorak yamalı pabuçlarımla
eşkere birkaç numara böyükdü amma
O; “seneye de keyersin” deyicekleyin.. avundum..
parmaklarımı büküp, kahına basarak
“tarrık-turruk” sürüdüm.
gardaşım uçun örkenle eğreye çuncak;
bana da söğüt dalından at” düzüverdi,
halı ipinden gemli
“daahh” dedim, yarışa götürdüm
çoktan süngerli dona, askılı pontura
terfi etmiş akranlarımın yanna
el sırasında, güya; söğüt dalından da olsa;
atı olan yeniyetmelerden olmuştuk
ne zamandır özenir dururdum baya
ne ağaç, ne günyağsalayan, ne topuk,
ne tel tekerli araba,
ne fırfır, ne cırcır,
ne de ötekiler gibi tımılı bıçak
gemi azıya almaz mı “deynek düldül”üm
atbaşı olmayı bırak,
en arkaya galsam da
ağzımda "gopuduk, gopuduk.. gopuduk"
sözde nal sesleri eşliğinde
dört nala sürdüm..

annaçdakı gonşu evde
iki mes lastiği vardı
Köse Memedinen Ümmüce
Çoban İrbemin pappası
yazın toz-toprak dolu
kışınan cizmesi çamurlu
üşümezmiş ayakları
ıslanmazmış çorapları..
omzunda guzu-yunu kepenek cabası
zemheri-memheri dinnemediler
kaşlar kere, her gece
Şaban Emmilere dünürcü gittiler
köyün ekabir dakımı
“münasip” olmasa ortaya konmazdı Allahın adı
Nayeti agası Muzaferden nekdip gelmiş dediler
afyon çapası bitince “ağızdadı”,
tandır ekmeği ettiler barabar yolma önü
feskilenli şerbet işdik bir dernek günü
Esme’nin nişanında
iki evin yolması-harmanı
denesi samanı Köse İbirem’in boynunun borcu
seğidelek çıkarırdı merdimenleri
o sene hemen “harman sonu”
urbaya gedip-gelince
ikindin geçeni bi cumayderneğinde
damın ucunda sa(ğ)dıç bi el “tek tüfeğ” atdı,
söğeden saçaklarına mıhlanan sırık ucunda
en okarıya
“bayrak asıldı”
Terzi Hasan dikişi Ay-Yıldızlı
lokum-püskevitden hanımbudu,
cığaralar kulakardı
devrisi ğün davul zurna; Göynücekli Cafaroğlu!
görseniz bi!
ortalık nasıl şenlendi,
bir mes lastik daha geldi gonşuya
meşin, dabannı, kösele topuklu
“gacırt gucurt” ses çıkarır Esme’nin her sekişinde
cangır-cungur boynundakı "beşibiryerde"
minder, kırlent, hasır yastık; sandık
her şeyleri “cedit yeni”..
Esme Ğelin daha; o Macargızının evindeki
mavi laylom pabuçlardan giymedi..
ahıra, ağıla inmedi.
süpürmedi, yemlemedi, sağmadı
Halıcı Memet’den ödünç alınmış “başlık”
“gelin ertesinde”; kekili, zülüfleri kesildi
ve evlerine halı dezgahı çakıldı
yoldan tarafa bakan duvara
elbirlik gülecende ip sarıldı
direzi gerildi, sırık geçirildi
eğri demir, doğru demir, maşa
mengene kuruldu;
Esme Ğelin er kalktı,
halı dokudu günboyu
modele baktı
düğüm attı
“küt” “küt” “küt” kirkit vurdu
peynir, yoğurt çalmadı,
aş pişirmedi
o beline inen sekiz belik saçı
bir daha örülmedi
"nassı olsa kökü kendindeymiş"


ısdar çözüleceğdi bizim evede; gari seneye ğaldı,
cevizlerin altında; hasırımız yarım
ikindin geçeni seğirtdim vardım
“sen get, bireşden gelceğmiş de” dedi
umurumda olmadım, diretdim
yapışdım goyvumadım bobamın golunu,
Gökçe’nin gayfada
her zaman ki ezberim
“ebem ünneyo”ya, aldırmayınça
“anamın böbee olmuş” deye celallandım
emmiler gülüştü,
“olan mııı, gız mı?”
çinzimi çekdim, gaşlarımı çatdım,
alt dudağım büzük, tek kelam etmedim
domuştum, gaşlarımı çatdım, garardım
sovuk oraleti “cangır, cangır” garışdırmadım, bekledim
içim getse de bi yudumcuk işmedim
gözlerimi gırpmadım, kimselere bakmadım, aldırmadım,
eve geli(r)kene bobamın elini dutmadım,
ilk diba;! ipe-sapa gelmez, bitmek bilmez
olmadık sorular sormadım
o da cevaplarım belli laf olsun diye ders vermedi
sizin annacanız önüşkü yarennikleri etmedik
“evet” “hayır” “buyur” demedik mesela
Türküyenin başşehrini sormadı
Cumuriyeti kim kurdu diye
İreyisicumur, başbakan kim demedi
elimi tutmadı, barabar seğirtmedik
hayada girdik bobam merdimene ayak basmadı,
dama çıkmadı, netçeni bilemedi
ahıra yöneldi.. mallara bakmaya başladı
Allah var ben de eve giremedim
dam başında goya bobamı bekledim
“iki eli ganda da olsa, her zaman etişirdi”
“geliiinn boşaldın mı gı?” deyelek geldi
“ha hunu bi yeyvireydin ıscacık” dedi
bi tek Goca Halam sahınnan pelte getirdi
anam önşe bana yedirdi..
onnar ebeminen oturakana
anam galkdı Okarı Çeşmeye suya ğetdi
“yengattan aga olmuşuyun”
“papıcım dama atılmış”
“o ğelin olu(r)kana atbaşı dutarımışıyın”
“onu satıp bana gelin alcaklarımış”
hani “gız” demeselerdi yeterdi..




gün gelip bizim eğreye de bayrak asılıkana
kına yakılacakdı sarı saçlarına
iki yannında ayna
kepezinde yedi renk poçu
“tuğ”un allı-mavılı “tavıktüyü”
elinde pembe laylom “gelin gülü”
ben de kösele tabanlı mes alacağdım sana
ama eve ne ısdar, ne de halı tezgahı aslaa!
bir de ne seninkilerin,
ne benimkilerin adı çocuklarımıza
anam anasının adını goydu da n’oldu
“bi Allahın gulundan gabil” görmedi “Dudu”
bobam öykünüp bir radyo sanatçısına
ezenine seslendi gulaklarına
“ne demekse?”
“Nejla” goymuştu böbe(ği)mizin adını
küçük kardeşime göre de “cezla”
“püm” dedi, “an-na, bob-ba” dedi
“aga” demedi Nejla bebiş
bir sonraki böbeğe de “Gülcan” hazırdı
“Nejla-Dudu?” değmedi yaşına
anamca; “nazar” değmiş
sapsarı uzun saşlarına
parıl parıl gülen gözlerine
ebem “bi ğurşun döküvermedi” nedense
gonçları gara yundan “beş şiş”le örülen güçcücük çorapları
babamın “baş yastığı”nın içinde
bir de çapıtla bağlı iki buklecik sapsarı saçı;
o yasdığın içinde kim bilir daha ne yadigerleri vardı anamın
benim ne yun yasdığım oldu, ne yadigerim
muradım…; muradım? bitecik sen’din!
oysa sen; şe’re gelin olma sevdasındaydın
sen gelin oldun
ben elin!
!
?
canın sağ olsun!









DİPNOTLAR
ökçe: ayakkabının arka kısmı
eğre: toprak dam ve çatıda mertek(yatay dikme)lerin duvar dışında kalan kısımları, saçakaltı
yerli : ol gör, bir türlü, asla, mümkünü yok
fırfır: pervane
cırcır : çember
tımılı : sapsız bıçak
acanta; yeni, yesyeni, yepyeni, ilk el, eldeğmemiş, kullanılmamış.
seyik: kol ve bacak kırıklarında kemiğin doğru kaynaması için yanlara konulan tahta, atel.
Cumayderneği: Perşembe
püm: sucedit: yeni, kullanılmamış, kız eli değmemiş
goca hala : büyük hala
örken: örülmüş ip, halat
çuncak: salıncak



anlaşılmayan hususlar ve kelimelerin bildirimesi halinde katkınızdan onur duyulacaktır.