Web Zaman Damgası

Bir gün var ki...

Taa uzaklardan günler geçiyor
Sesleri kulağıma kadar geçiyor






Kuşların öpüştüğü eşikte tutan el/in
Bu sabah da yorğunluğumu alırken
Severim hayatı/yeşili
Mevsim beyaz dallarla 'sen' çocukluğumu hatırlatır
Içinde sevinç sessiz saadetle gözlerimin elasına uzanır
Ve bir meleğin anlattıklarında
Baş başa kalırız
Elenen kitaplarda siyah göğüslüler
Ilk derse başlarız
Iki hece karşımda
Ilk gün ki gibi









Kaygısız rüzgar bir karış toprakla odama dolarken
Içimin dört duvarlarını beyaza boyayıp
Su kenarında beliren ağacı seyrederim
Pencerene ışık sızar
Yamacındaki ev üç basamaklı
Koluna tutunup çıkmak istediğim ki
Göğ hasretini getirdim buraların
Dün gibi bahçesi sulanmış
Şimdi her çiçek ıslak
Her tesbih minder kenarında
Daha çok konuşucak
Avuçlarımda bakışların
Geçen bulutlar/gemiler
Iklimler geçeceğiz

Biz nasıl öleceğiz sevgili

Duvarlara gölgen kokarken
Su içerim çeşmesinden
Es günler/günlerden
Daha gerçek






Gözünde tüten memleketin resmiyim
Ah çocukluğum/
Çocukluğumuz
Dün düşümde
Gözyaşın değdi yüzüme
Dizlerimdeki yaraları iyileştirdi
Irmağın
Ufukta ay gülerken
Yıldızlar dudaklarımızı
Birleştirdi







[ italik ]