Web Zaman Damgası

sen ordasın..

izinsin bir gösteride bulundum
beklenmedik bir anda
yüzünedokundum...

ordasın,

alabildiğine uzak
ve daha fazlası içinde
yanıp tutuşan ki
elbette.
bu bir sorun değil.
hayat bildiğin gibi işte..

sokaklar, kediler, kuşlar
ve kelebekler.
cama bulaşan parmak izleri
ve geçip giden günler..

ordasın...

gözlerimi kapatıp,
yanağıma kadar çağırıyorum seni.
terleyen avuç içlerimden utanıyorum.

sanki daha dün...
bir okul kaçkını gibi
getirmişim sana seni
elimde bildiğin
düzmece bir metin.
karalamışım cümleleri
teker teker
sil.
tabiki mümkün bu
ya da yırt at.
sevemiyor insan
elinde kalbini tutmayanı..

ordasın,

bildiğim yağmur iklimlerinde
giderek azalan
bulut gölgelerinden hemen sonra
toza karışacak olan
güneş ışıklarının vurulduğu yerde.

tenimde yanma hissi duyuyorum l
af değil.
gecenin bu saatinde.
aklımda bir girdap.
bi an kanlar içinde
öldürüyorum seni...

bi an sarıp sarmalayıp
uyuyorum.
kimse inanmıyor diğerine ama.
insanın kendiside inanmayınca kendisine
ortaya tuhaf bir sonuç çıkıyor

hiç...

hiç, kimse
hiç, bir şey...

kandırmaya yetmiyorsa
ne yapabilir ki aklım
çarpıp duruyorum sana...
bir bariyere
ve şiddetle bir olup
acı yayılıyor bedenime.
doğru dürüst anlatamam ama
alışamam yokluğuna.
bir zorba oldum.
lanet bir adam...

bi an yok olsan
uçabileceğim artık.
gidebileceğim en uzak yıldıza.
gömülebileceğim
üç günlük yas havalarıyla
toprağın içine.
yahut dalabileceğim
okyanusun da en derin yerlerine...
mümkün değil bu benim için...
lütfen sen bunu başarmış ol.
ol ki...
zaman bir sufle versin.
fısıldasın hiç olmadık bir anda
ne varsa aramızda kalan....

sana susmak mı yakışıyor
ben niye gülemem
ellerime...

hep sorular evet
haklısın
sevilemez sorunlar.

evet,
devam etmelisin yoluna...

seni bekliyor yaşam
bütün mucizeleriyle...

tabi,
hastalıklı bir şey bu.
benim adına sevda dediğim.
seni korkutan bulaşıcı bir ruh hali.
karamsar olduğun...

saçlarını boya lütfen,
değişir belki
alıştığın bütün susmalar.

çocuklar büyüt
düşlerin kadar
ve bir yalancı bul.
cümleleri hep seni sevdimle biten.

biliyorsun...
"ancak bir benzerim
öldürebilir beni"

bunu yapabileceğine
öylesine inanmıştım ki...

şimdi yaşamın ortasında durup,
ne yapacağımı düşünüyorum
sık sık...
çünkü hep eksik.
hep yarım. hep...
hepsi. hiç...
gözümün önünde.
ve aklımın içinde ki seslerle.
anlatma bana
aşkın
kuşku barındırmaz biçimlerini...
kim olduğunuda
nereden çıkıyorsun.
biliyorumdur belki de
bütün geçmişini.
bir kalemde silinebilecek.
tek hecelik bir nokta
ömrümde ki

sana başladım yine...
bir sona
yani dolu dizgin.
bitmemişse benim içimden
tek suçluda ellerimdir
kalbimdir ve ruhumdur.
elinden geleni ardına koyma!
unutmadım hiç,
bazı insanlar böyle yaşar.
boşuna şaşırıp bakma aynaya
yüzünün yarısı yok orda...



(...)