"ACININ ÇOCUKLARI ANNESİZ AĞLIYORDU" isimli şiir 5.12.2017 13:24:05 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
'Acının çocukları annesiz ağlıyordu' Ağlayan her sabahın Bir sebebi vardır Sevgidir insanı, içten içe yücelten Kadındır insanı adam eden...
Açlık insanı susattır Seven sevdiğini unutur Kıraç toprağın çiçekleri Kiş geldiğinde Şimdi nerede kaldı Sevenler sevilenler Hepsi kayboldu gitti Gül yaprağını dökerse Sevdaya gömülürmüş Şimdi gözyaşı düşer Sesi dağları aştı Uyumadı bebekler Annesiz ağlıyordu Acının çocukları Gökkubbenin altında...
Bir kışın ordasında Soğuklar dostu olmuş Unutulur insan Hayatı son bulur Kimin umurundadır Akmayan ırmaklar Solumayan yapraklar Nefes bile alınmaz Çeşmeler susmuş Değişen yer yüzü İs dolu gözlerinde Küskündür hayatına Nasır tutmuş ellerin Nazar değmiş bahtına Acı bir gülümseme vardı Tükendi o sözleri Uyumadı bebekler Annesiz ağlıyordu Acının çocukları Gökkubbenin altında...
Behçet Bük 1628/4.12.2016/Eskişehir
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.