"ACININ ÇOCUKLARI ANNESİZ AĞLIYORDU" isimli şiir 5.12.2017 13:24:05 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
''Acının çocukları annesiz ağlıyordu'' Ağlayan her sabahın Bir sebebi vardır Sevgidir insanı, içten içe yücelten Kadındır insanı adam eden...
Açlıktır insanı susatan Seven sevdiğini unutur mu Kıraç toprağın çiçekleri Kiş geldiğinde Şimdi nerede kaldı Hepsi kayboldu gitti Gül yaprağını dökünce Sevdaya gömülürmüş Şimdi gözyaşı düştü Sesi dağları aştı Uyumadı bebekler Annesiz ağlıyordu Acının çocukları Gökkubbenin altında...
Bir kışın ordasında Soğuklar dostu olmuş Unutulursa insan Hayatı son bulur Kimin umurunda Akmayan ırmaklar Solumayan yapraklar Nefes bile alamaz Çeşmeler de susmuş Değişen bir yer yüzü İs dolu gözlerinde Küskündür hayatına Nasır tutan elleri Nazar değmiş bahtına Acı bir gülümseme Tükendi o sözleri Uyumadı bebekler Annesiz ağlıyordu Acının çocukları Gökkubbenin altında...
Behçet Bük 1628/4.12.2016/Eskişehir
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.