Web Zaman Damgası

yağmurca...

bu gün yağmurlar düşüyor
şehrimin uçsuz bucaksız beton duvarlarına
kaldırımda bir hercai menekse doğuyor
kanatları binlerce yaprak, gövdesinde ışlık tanleri



güneşe üzgünce merhaba diyor


usulca titrek bir ahengle bakıyor gölgesine
sanki ıslanmış binlerce tel örgülü kara bir geceye
kendince yorgun yemiş birazda üşümüş elleriyle



yıldızlara el sallıyor


ayın karanlık gölgesinde bir kaç umut ekiyor
sisli bakısından biriktirdiği onlarca tohumla
vazgecilmezliği örgüsüz ve ruhsuz kalmıs bedenine iliştiyor
tutkun ve endişeli heyacanlarla yüreğinin sesini ince saydam ufka sekillendiyor



rüzgara kokusu sinmiş




leylak yada kursini beyaz orkide
pencerede uslanmas bir gölge oyunu
sanki lambalar solunda alevlenmiş sarı sayfalar
kenarında işaretlenmiş o günün hatırası son aksam yemeği





oda da dört sandelye




biri kırık topal diğerleri geceden sağlam
masada kırısıksız ipek beyaz örgülü pamuktan ağır yalnızlık serili
cicek resimleriyle bezeli halı karsıda ıslanmış pencere
ve mum alevinde bir ayrılık sarkısı dudakta siyah ruj



yürekte kocaman bir yanılgı



dik canından asılmış binlerce umut kuşları
alı akı yavru ağzı pembe bir düş kenarı
yatağında uykusuz bir dalgınlık renklerden soyut kırıklık
ellerinde ipeksi bir titreme ağzında tütün yanığı acı terki-sabahı



son akşam



sokaklar yağmur kokusundan bastan aşağı renklenmiş bir kacış ışlığı
üzerinde kücük bir gece gözlerinde devleşen kısılcık kiyamet serbeti
tadı yoksun kokusunda uzaklık mesafelerden bir kirpik süzüsü
ardı sıralı binlerce kilometre bosluk sonunda bitmeyen hasret dumanı




ayrılık




tane tane birkmiş gözlerimde
düşerken yerlerde parcalanmış duygular
hangisi isminden ağır yok ki benden sana kalan
gitme gitme kal yorgunum birazda huysuz



ne tadım var
nede tuzum
saf yağmur damlası gibi renksiz
ve birazda güneşe suskun




ve şimdi kuruyan ruhum....
gitme kal...
hadi..
gülümse.





-anlat sana yağmur neden gidenlerin gözleri hep sana benziyor,


.
.
.