Web Zaman Damgası

zemzeme

kelimelerim aksak, gülüşlerim serseri
kaçınca kalemim nazenin kağıtlardan
sızlayınca kokusu çimenlerin güllerin
dağların eteğine sığınınca çocuklar
düşülmüş umutları tüm resmi kayıtlardan.

sınırların ardında esmerleşmiş çocuklar
güneşten mi aydan mı
bir ülke peşindeler
anlar mı kurşun sesi
anlar mı çelik palet
sözlerim pek kifayetsiz
yetmiyor hüznümüze yetmiyor neşideler.

hülyandan mıdır nedir bu tasasız savaşlar
dağın ardında kahır
yolun sonu görünmez
ah ki gelse baharlar
yeşerse bu son umut
hicretin heybesine sığınmışken çocuklar.

ben şimdi kelimenin teninde tırnağında
erguvan çilesine razı olup acının
reva görüp her kahrı
mahşerî yüreğime
düşmeliyim yollara
dikenli yataklardan usandı artık ırmak
çöllere ulaşmalı yağmurun alayları
ve özgürlük bir sabah
tuğra gibi kazılsın
ışıldasın alnımda.