Web Zaman Damgası

sahi ayaklarım nerede

güleç yüzlü sevgilim,yoruldum
ve zayıfladım aynı sen gibi



geçen gün pazara gittim
elimdeki poşetler taşımadı beni
başım döndü
gazetelerde her gün yeni sayfalar okumaktan
kafam karışıyor artık
bazen sevmediğin yazıları okuyorum

kızma işte


yüreğinden merhametin kokusunu çektiğim
bakışlarında öldüğüm


en son inciteceğim yüreğini ve
çocuk masallarını göğsüme koy
içmenin sırası geldiğinde seni
bilirsin gelirim dudaklarına
çünkü sende bilirsin ki
her şey zamanını bekler




yarın diyorum mesela
gelsem kat kat çıksam üçe
kapının koluna güvenip
dile vurur muyum ağzımı
kılına zarar gelse
ben kendimi istemem bir daha
sana.


biliyorum
çekilmez oldu bu şehir
bu insanlar
ruhsal daralmalarının gitmek istemeyişlerine uzanıyorum
can sıkıntısı hallerinin baş ağrısını okşuyorum
hisset.
hassasiyetin ve kuralların ayaklarında
sayıyorum seni/parmak uçlarıma inince
sahi ayaklarım nerde


demem o ki
bir mektebin yollarına adadığımdan beri kendimi
sakallarını sıvazlıyorum dua hikmetinin
öyle hikmet ki
arada rüyalarıma girip üstümü örter
tıpkı senin yaptığın gibi
ve ilahi bir emirle sarsılır gecem
yüzüne indiğinde
bir olma yolunda
havadis



bakma sen
merdivenleri bir inip bir çıktığıma sen
oraya tüneyen kaderin gölgesinden su içiyorum
gerçi biraz tozlu olsa da
aldırma

velhasıl
sabretmek nakış gibi işlemek seni şuracığıma

öyle işte
geçmişin çürümüş topraklarını attığımdan beri üzerimden
yürümeyi senden öğrenen kalbim
bebek gibi emekliyor
kalbin doğuşuna çocuk oluyorum
kadınlığımı içine hapsedip
ruhunun mahzenine güller açıyorum
hiç bitmeyecek duayla

yanımda kal
elini tutana kadar
sevgili eşim.