Web Zaman Damgası

Ah benim deli kalbim

Bir tarafım eksik gibi sanki sen yokken
Konuşuyorum kendi kendimle bazen
Kendi kendine konuşana ne derler bilirsin
Öyle miyim acaba, diyorum ara ara zaten
Ruhum, kişiliğim herşeyim ellerindeyken
Biliyor musun, artık eskisi kadar güçlü değilim
Yoruluyorum seni düşünürken
Pek de konuşmuyorum eskisi gibi
Bilirsin eskidende pek konuşkan sayılmazdım
Şimdilerde hiç konuşmuyor gibiyim sanki
Melekler izliyor gibi beni bir yerlerden
Herkes kendi kendime konuşuyorum sanıyor
Sonra bana bakıp gülüyor ‘‘ deli ’’ diyor
Olsun, artık umursamıyorum
Martılar konuşuyor mavi renkli yapraklarda
Yağmur yüklü ve hüzün dolu bulutlar arasında
Kaybolmuşum sonbahar yağmurunda
Ahh şu deli kalbimde senin yerin bambaşka
Hatırlar mısın, hep hayal ederdik
Hayatımızın nasıl geçeceğinin düşüncelerini sonsuza dek
Birlikte geleceğin keşfedilmemiş ülkesine biner giderdik
Sonra da asla elimizden gitmesine izin vermezdik.
Yalnız kaldım uğraşamıyorum
Ayın ışığında kalbimden, ince kapınının dışından yazıyorum
Çünkü acı ve hüzün hissetmekte yalnız değilim,
Kendimi yalnız ve çıplak bir kalemde sıkışmış gibi hissediyorum
Sanki acı çeken, üzüntü ve ruhumu görüyormuşsun gibi
Benim kim olduğumu yalnızca sen biliyor, sen görüyorsun,
Sadece belaya olan lanetim için değil
İtiraf etmeliyim ki seni her zaman güzel ve açıkça seviyorum,
Ahh şu deli kalbimde olan bir yer var
O da deniz aşırı bile olan bir yer
Anla işte o tam da senin olduğun yerde
Ahh şu benim deli kalbimde