Web Zaman Damgası

ZAMAN ÇÜRÜTTÜ ÜTOPYALARIMIZI

mağlup ordular gibi dönüyorum sana
ürkek umutlar taşır çantamdaki kadın

dünya masumiyetini yitirdi
nereye baksan kan savaş zulüm

ulu çınarların gövdesinde kanlı güvercin
kanadında kurşuni suların bulanıklığı

yasemin kokan bahçeleri düşlemiştik oysa
köşe başını tutan sokak çalgıcılarını
anısı hala içimde bırakıp gittiğin hançerin

gün boyu dev mağazalara girip çıkıyoruz
gece trenlerine usanmadan yetişiyoruz
metropoldeymişiz bağ kütükleri gibi çürümüş gövdemiz bilmemişiz
oysa yosun kokan yollardaydık
eski rum evleri yıkık taş duvar


tenha istasyonların sabırlı yolcularıydık
koflaşan iğreti dünyanın matlığına inat
çıkıyorduk hayatın karşısına incecik kırılgan çocuklar gibi
içimdeki trenler sustu

şehrin sur kapıları kapandı
mağlup ordular gibiyiz nicedir
yorgun ve yaralı

sen uzun yolların yolcususun
gemileri sessizce selamla yüreğim


zaman çürüttü ütopyalarımızı
ahşap konakların yerinde localı apartmanlar

pera sokaklarında keman ezgili sonatları unut
içimizde geç kalınmış akasya baharlarını unut

mor salkımlı çardaklarda akşam sefaları anılar gergefine işlenmiş
sevgileri sulamayı unuttun çiçekler boynunun büktü sevgili

zaman çürüttü ütopyalarımızı
ılık bir eylül sabahında
mağlup ordular gibi dönüyorum sana

Ömriye KARATAŞ
13.09.2017
ı